POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan był zdezorientowany sytuacją i chyba uznał, że to bosman nurkował. Bosman tymczasem odpowiedział, że nie może na to pytanie odpowiedzieć, bo musi to skonsultować z inżynierem pokładowym.

Wkrótce zjawił się z nim, ale inżynier nie miał dobrych wieści.
-Panie kontradmirale. Panie kapitanie. Taka naprawa będzie typowo prowizoryczna. Uzyskamy zwrotność na proste manewy, ale o ostrych manewrach podczas bitwy raczej bym nie myślał. Pan bosman trochę przesadził z 1 dniem. 2-3 raczej to zajmie. Warsztat musi wykonać odpowiednie części.

2-3 dni już nie brzmiało tak dobrze. W zasadzie to Jack nie wiedział, czy tylko uzupełnią paliwo (bunkrowiec miał zostać podstawiony za kilka godzon) i wychodzą w morze, czy mają dłuższy postój. Odpowiedź na to znał zapewne wiceadmirał John Tovey, dowódca Brytyjskiej Misji Wojskowej w ZSRR.

[PL_Cmd_Jacek]

W takim razie muszę porozmawiać z Tovey-em. Tak czy siak i musimy te 3 dni poczekać. Bez steru, ryzykujemy utratę okrętu.

[PL_CMDR Blue R]

Podczas wizity u wiceadmirała Johna Tovaya było mniej alkoholu, niż u Golovki, za to więcej konkretów.
Rozładunek konwoju PQ14 się przeciągał, a co za tym idzie wyjście konwoju QP11. Tovey oceniał je na 5 dni, choć Rosjanie zapewniali, że wystarczą im 3.
1 motorowiec z konwoju PQ14 miał awarię i to, czy wróci z konwojem QP11 zależało od tego, czy do wyjścia konwoju w morze załoga zdąży z naprawą.
Tirpitz był na dnie. To był fakt. Halliday mógł obejrzeć zdjęcia niemieckiego okrętu zatopionego we fiordzie. To na pewno zmniejszało zagrożenie dla niego.

Na koniec rozmowy John zapytał:
-Admirale. Był pan dziś u wiceadmirała Golovki. Był w dobrym humorze, czy raczej nie?

[PL_Cmd_Jacek]

Rozmowa była konkretna i rzeczowa, trudno mi określić jego nastrój. Ale spotkanie przebiegło w milej atmosferze.

[PL_CMDR Blue R]

-Widzicie, admirale, zatopienie Tirpitza zmieniło sytuację w Arktyce. Miesiąc temu przyleciały tu nasze Hampdeny, aby w razie potrzeby wesprzeć Rosjan. A teraz okazuje się, że nie są tu potrzebne. Maszyny zostawimy Rosjanom i przeszkolimy ich pilotów w używaniu ich, ale nasi piloci muszą wrócić najbliższym konwojem.
Mam nadzieję, że na pańskim okręcie znajdzie się miejsce dla pilotów i kilkunastu osób technicznych?

[PL_Cmd_Jacek]

Znajdzie się, a jak jeszcze uda Wami się pomóc mi z naprawą okrętu, to zapewnię im komfortowy powrót do domu. Hmm, jak to powiedzieć bomba rozwaliła kantynę.

[PL_CMDR Blue R]

-Jedyne, czego tu nie brakuje to drewna. Jak chcecie mieć drewniane ściany, to na pewno uda się coś zorganizować. Niestety, meble, żywność i alkohol, to tu towary deficytowe.

[PL_Cmd_Jacek]

To przynajmniej kantyna w boazerii będzie. Nikt nie ma takiej w całej flocie.

[PL_CMDR Blue R]

18 maja 1942, g. 14:00
-Panie kontradmirale. Okręt jest gotowy do próby morskiej. - zameldował kapitan.
"Nareszcie" - przebiegało Hallidayowi przez myśl. Ostatnie dni to był niekończący się ciąg alarmów przeciwlotniczych, gdzie tylko 2 razy dostrzegli samoloty, bombardujące port. Zwykle atakowane były pojedyncze cele, jak statki na kotwicowisku, czy stacja kolejowa.

Okręt, choć z prowizorycznie naprawionym sterem i tyrolską chatką zamiast mesy oficerskiej, był gotów do drogi. Halliday nie mógł powstrzymać uśmiechu, gdy oglądał mesę. Planował wybrać się zimą 1939/1940 do Bawarii w góry, ale wybuch wojny pokrzyżował te plany. Teraz "ekwiwalent" Bawarii w górach miał na okręcie. Jack spojrzał na mapę. Kapitan proponował wyjście z portu, rejs w kierunku morza Arktycznego, aż do bazy brytyjskich sił w ZSRR w Polarnyj, a następnie powrót. Krótki, około 50milowy rejs, który miał pokazać, jak sprawuje się okręt*.



*Zgodę na próby morskie macie.

[PL_Cmd_Jacek]

Ok, w takim razie kapitanie przeprowadźcie próby. Zobaczymy na co stać nasze czółno.

[PL_CMDR Blue R]

Było około 17:00, gdy HMS Liverpool dotarł w pobliże bazy Polarnyj, gdzie mieli zawrócić. Okręt sprawował się dobrze. Nie mieli co prawda możliwości przećwiczenia ostrych manewrów, zarówno przez brak miejsca, jak i niepewność, czy ster wytrzyma. Jack stał na pomoście i przez lornetkę obserwował Catalinę podchodzącą do wodowania w bazie.
Taki widok mógłby wyglądać sielsko, gdyby nie widmo wojny, wiszącej nad Północną Rosją. I nagle sytuacja uległa zmianie.

Działa przeciwlotnicze broniące bazy w Polarnyj, nagle odezwały się i nad bazą pojawiły się czarne obłoki. Wtedy też pomiędzy nimi, Jack zobaczył około 30-40 czarnych punktów, zbliżających się do bazy.

[PL_Cmd_Jacek]

Zwiększyć prędkość, przygotować się do odparcia ataku przeciwlotniczego.

[PL_CMDR Blue R]

Jack obserwował, jak Catalina, która lądowała przyspiesza, aby wystartować, gdy nisko nad ziemią, lotem koszącym zaatakował dwusilnikowy messerschmitt. Nabierający wysokości wodnosamolot, nie mógł się równać podchodzącemu do ataku ciężkiemu myśliwcowi. W tej samej chwili z drugiej strony okrętu zameldowano:
-Panie kontradmirale. Hurricany z prawej. Lecą nisko nad ziemią!

[PL_Cmd_Jacek]

Ktoś na atakuje ?

[PL_CMDR Blue R]

(na razie okręt nie jest atakowany, niemniej bombowce się zbliżają. Pytanie, czy spadną na bazę w Polarnyj, czy na was. A z drugiej strony myśliwce radzieckie nadlatują)

[PL_Cmd_Jacek]

Ok, pełna prędkość i gotowość bojowa.

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan krążownika spojrzał na mapę, na której był naniesiony planowany kurs. Właśnie mieli zawracać, gdyż było to w miarę szerokie miejsce. Wskazując przed dziób okrętu zapytał:
-Panie kontradmirale, wychodzimy na pełne morze?
W tej chwili Hurricane z warkotem przeleciały nad okrętem, otwierając ogień do wrogich maszyn.

[PL_Cmd_Jacek]

Szerokim łukiem zawracamy. Zwolnimy i przeczekamy nalot, po czym wrócimy do portu.

[PL_CMDR Blue R]

Oczy wszystkich członków załogi spoglądały nerwowo w niebo, które przecinały pociski i samoloty. Największa jednak nerwowość panowała na mostku. Okręt szerokim łukiem zawracał, pozbawiony możliwości manewrowania. Stanowili łatwy cel, a ich jednym atutem był fakt, że wróg o tym nie wiedział.

Mijały nerwowe minuty, ale nie licząc kilku dwusilnikowych samolotów przelatujących wysoko nad krążownikiem (i otrzymujących od niego "gorące pozdrowienia"), nie zostali zaatakowani, czego nie można było powiedzieć o bazie w Polarnyj. Słup gęstego dymu i ognia wnoszący się nad bazą świadczył o pożarze paliwa, dwa wodnosamoloty tonęły w wodzie, a kolejne były poszarpane, a dym spowijał także jeden z bunkrowców służących do zaopatrzenia sił Royal Navy. Końca ataku nie dane było jednak oglądać z krążownika, gdyż cypel półwyspu przesłonił widok, zostawiając na widoku tylko dymy oraz jednego Ju88, którego załoga najwyraźniej chciała awaryjnie wodować, ale maszyna nie doleciała do wody i zaryła w ziemię, zatrzymując się tuż przy brzegu. Z płonącej maszyny wydostawała się załoga, nie mając żadnych szans na ucieczkę, otoczona z 3 stron wodą, a z czwartej aliancką bazą.

[PL_Cmd_Jacek]

No to mają .

Jak nikt do nich z brzegu nie płynie, to podejmiemy ich i przekażemy Sowietom.