POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

U-49 przedzierał się przez puste wody. Zajęcie przez Niemców portów na pewno nie wpływało na zwiększenie zagęszczenia ruchu handlowego, a wręcz przeciwnie. Brytyjska Royal Navy także chyba nie zamierzała pojawiać się u Norwegii. Aż nagle radiooperator przekazał meldunek:
-Brytyjczycy uderzyli na Narvik. Nasi odparli atak, ale proszą o wszelkie wsparcie. BdU wysyła nas do Narviku. Mamy pomóc w obronie portu!

---

R04 - U-49.jpg

Plik ściągnięto 25 raz(y) 102.35 KB

[pingwin9314]

-Średnia prędkość, musimy uważać, jesteśmy cały czas w zasięgu lotnictwa, a w dodatku pod powierzchnią wody także mamy towarzystwo. Mamy 4 torpedy, w tym tylko a zarazem aż 1 elektryczna. -Kapitan potarł brodę i kontynuował rozmyślania - Nasze ataki mogą być zauważone, ale te torpedy są bynajmniej pewniejsze że zadziałają.

- OW czy U-65 dalej nie odpowiada?
- Nie kapitanie, cały czas cisza.
- Cholercia mam nadzieje że to tylko radio mu szwankuje.

Kapitan, założył ręce za plecy i zaczął spacerować w ta i z powrotem.

- Za ile będziemy w Narviku?
- 60 godzin kapitanie -powiedział jeden z oficerów.
- Hmm, nie dobrze, to jest tylko dwa i pół dnia, ale tak samo aż 2 i pół dnia.. Miejmy nadzieję, że kolejny atak na port nie nastąpi w momencie kiedy my będziemy do niego wpływać. OW przejmujecie dowodzenie, idę się położyć, jak tylko coś będzie się działo wezwać mnie na mostek.
- Tak jest!

[PL_CMDR Blue R]

13 Kwietnia 1940, wieczór. Kwadrat AF38.
200km od Narviku

Radiooperator zakończył dekodowanie wiadomości i podał ją kapitanowi

Cytat:

Royal Navy zniszczyło statki zaopatrzeniowe w Narviku. Siły lądowe ciągle okupują port. Baza zaopatrzeniowa dla U-Bootów utracona. Brytyjczycy wylądowali w Namos (...) U-49 i U-64 proszone o podanie pozycji i podanie sił atakujących Narvik

-Kapitanie, chyba nici z zaopatrzenia.

Nagle wtrącił się 1 oficer:
-Mówiłem, aby płynąć na pełnej mocy, to wszyscy chcieli ostrożnie. Mogliśmy tam być.
I wtedy nawigator dodał
-I pewnie bylibyśmy zatopieni. Wiesz, jak tam jest płytko? Mamy szczęście, że nie dopłynęliśmy.

---

R05 - U-49.jpg

Plik ściągnięto 32 raz(y) 102.41 KB

[pingwin9314]

-Nosz pies mordy lizał tym anglikom -zaklinał kapitan.
Nadać do BDU:
U-49 pozycja 200 km od Narviku, stan torped 4, czekamy na wyznaczenie celu, gdzie możemy najbliżej się zaopatrzyć, bądź na inne rozkazy.

-Zanim dostaniemy odpowiedź, wyznaczyć kurs do Niemiec, średnia prędkość, tylko tam możemy się zaopatrzyć.

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan z niecierpliwością czekał charakterystycznego odgłosu pracy aparatury. Pikania nie były dla niego całkowicie zrozumiałe, ale radiooperator zapisał wszystkie te nieznane sygnały w ciąg bezsensownych znaków i wyciągnął enigmę.
Litera po literze nowe rozkazy pojawiały się na kartce

U-U-U-C-Z-T-E-R-Y-D-Z-I-E-W-I-Ę-Ć-X-X-B-R-A-K-M-O-Ż-L-I-W-O-Ś-C-I-Z-A-O-P-A-T-R-Z-E-N-I-A-N-A-M-O-R-Z-U-X-X-K-O-N-0-T-Y-N-U-O-W-A-C-P-A-T-R-O-L-W-A-A-A-F-F-F-T-R-Z-Y-S-I-E-D-E-M-D-O-A-A-A-F-F-F-P-I-Ę-Ć-D-Z-I-E-W-I-Ę-Ć-X-X-B-D-U-U-U-X-X-X

[pingwin9314]

Kapitan, czytał, każde słowo, coraz bardziej zdenerwowany.
-
To co my mamy brać te kręty taranem - prawie wrzasnął - zaklął pod nosem, usiadł na koi, złapał się za głowę i spokojnym tonem powiedział, wykonać rozkazy BDU.

---dop Finka po rozmowie na GG ---
-Kurs do AF-31 i kierujemy się do AF-61

[PL_CMDR Blue R]

Dwa dni później pogoda poprawiła się, co nie pomagało wcale samotnemu U-Bootowi. Nigdy nie można było być pewnym, czyj samolot będzie się zbliżał, ani, czy dobrze zidentyfikuje U-Boota. Nawet Niemiecki Junkers mógł być zdradliwy.
Niezależnie... okolica wydaje się opuszczona.

---

R06 - U-49.jpg

Plik ściągnięto 28 raz(y) 106.75 KB

[pingwin9314]

Kontynuować patrol.

[PL_CMDR Blue R]

19 kwietnia 1940, U-49 złapał wreszcie trop. Podczas porannego zanurzenia, hydroakustyk usłyszał coś na zachód od pozycji U-49, czym mocno zelektryzował załogę. Diesle U-49 dudniły na pełnych obrotach, ale wachtowi nic nie mogli wypatrzeć w porannej mgle. Zanurzenie o 12:00 wykazało, że cel cały czas był przed nimi. Prawdopodobnie eskortowany motorowiec. U-49 po raz kolejny przebił powierzchnię oceanu i z prędkością ponad 15 węzłów oddalał się od Norwegii, ścigając cel, gdy otrzymał wiadomość. Pościg nie był przerywany przez czas, gdy operator radia odcyfrował wiadomość i przekazał kapitanowi.

U-U-U-C-Z-T-E-R-Y-X-X-D-Z-I-E-W-I-Ę-Ć-X-X-X-T-Y-L-K-O-X-X-D-L-A-X-X-O-F-I-C-E-R-Ó-W-A-G-W-X-Y-Y-A-H-L-K- i dalszy ciąg bezsensownych znaków. Wiadomość była podwójnie zakodowana.

Pierwszy oficer wziął enigmę przestawił ustawienia rotorów i rozpoczął odkodowywanie. Ale i jego oczom ukazała się dalsza część szyfru:

T-Y-L-K-O-X-X-D-L-A-X-X-K-A-P-I-T-A-N-A-X-R-A-C-i znów dalszy ciąg nie miał sensu. To musiało być coś bardzo ważnego, gdyż zakodowali trzy razy.
Kapitan musiał zejść z mostku, sam wziąć enigmę, ustawił swój indywidualny klucz i pisał.

"U-49 ma natychmiast wejść do portu w Narviku i podjąć na pokład najciężej rannych żołnierzy i zawieźć ich do Niemiec. Port może upaść w każdej chwili. Nie zdradzać tego załodze. Nie ociągać się ani chwili. Potwierdzić odbiór kodem ABUCD. Zachować ciszę radiową przez 24 godziny."

Wiadomość nie brzmiała optymistycznie, a potrójne zakodowanie mogło wydawać sie kiepskim być żartem w połączeniu ze słowami o wymaganym pośpiechu. Odkodowanie tej wiadomości zajęło im dobre kilkanaście minut.

---

R07 - U-49.jpg

Plik ściągnięto 25 raz(y) 106.69 KB

[pingwin9314]

Kapitan wstał z koi, westchnął, ruszył żwawszym krokiem na mostek i powiedział:
- Wyznaczyć trasę do AF39. Nadać do BDU potwierdzenie wiadomości kodem ABUCD. Zanurzenie pełna prędkość jaka tylko możemy wycisnąć z maszyn. Dajesz maleńka - szepnął kapitan.

[PL_CMDR Blue R]

Trwa wyjaśnienie kwestii technicznych z kolegą-laikiem zapenwne zanurzenie na wynurzenie będzie zmienione.

[pingwin9314]

Kapitan wstał z koi, westchnął, ruszył żwawszym krokiem na mostek i powiedział:
- Wyznaczyć trasę do AF39. Nadać do BDU potwierdzenie wiadomości kodem ABUCD. Wynurzenie pełna prędkość jaka tylko możemy wycisnąć z maszyn. Dajesz maleńka - szepnął kapitan - Postawić podwójna wachtę, przy działku PLOT oczywiście obsługa, personel medyczny w pogotowiu. Meldować o każdej jednostce wypatrzonej. Zarządzam ciszę radiową.

Załoganci szybko skoczyli do wykonywania zadań, nikt się nie ociągał. Wszyscy domyślili się że coś jest na rzeczy po tamtej wiadomości. A zadania kapitana i to że porzucono pościg, tylko ich w tym upewniało, lecz nikt nie zamierzał pytać o co chodzi.

-Za ile będziemy w tym kwadracie?

-Proszę o chwilę cierpliwości Herr Remus - Po chwili ponownie odezwał się nawigator- Z moich obliczeń 1 może 1,5 dnia.

-Dobrze, dziękuję.

[PL_CMDR Blue R]

21 kwietnia 1940.
Godzina 2:00. Wejście do Narviku.

U-49 niczym duch wpłynął do fiordu. Lokalizacja portu nie sprawiała kłopotu. Ogień szalał po nabrzeżach, moździerze i lekka artyleria ostrzeliwały okolicę. Załoga po raz pierwszy mogła zobaczyć obraz chaosu wojny, ten, który zwykle omijał marynarzy. Oto przed nimi toczyła się bitwa o Narvik. Załoga niepewnie rozglądała się po sobie. Po co ich tu przysłano? Przecież z tych wypalonych wraków okrętów nie pobiorą zaopatrzenia?
-Herr Kaleun - zapytał 2OW - Po co płyniemy tam? Chyba nie mamy służyć za wsparcie artyleryjskie?

[pingwin9314]

-Wpływamy do portu, musimy zabrać najciężej rannych do Niemiec, chwilowo będziemy pełnić role okrętu sanitarnego, przygotować marynarzy, powiedzieć im że muszą zwolnić większość koi.

[pingwin9314]

- Zabieramy 10 najciężej rannych i 1 medyka (tak wiem że 6 to największa liczba nie powodująca utrudnień). Załogę rozlokować gdzie się tylko da. Tak jak wcześniej, pełna prędkość podwójna wachta. Kurs do Niemiec. Jeśli pogoda dalej będzie spokojna rano bedzie trzeba zadecydować czy nie płynąć ostrożniej. - Nadać do BDU, że połowa trasy za nami.

[PL_CMDR Blue R]

Część załogi głośno marudziła, zdając sobie sprawę, że ponad połowa i tak ciasnego miejsca dla załogi ma zostać przeznaczona na rannych, ale kapitan był nieugięty. Pierwszy oficer i tak zrobił co mógł. Przecież zabranie 20 rannych, co początkowo planował w rozmowie z nim kapitan, to byłoby szaleństwo. To broń, a nie wycieczkowiec.

U-49 dobił do pirsu, obok powyginanych żurawi. Jedynie światła ręcznych latarek stojących na nabrzeżu były pomocami nawigacyjnymi. Kilku strzelców górskich pomogło zacumować okręt do nabrzeża i natychmiast położono trap.

Kapitan zszedł na ląd w obecności 1 OW, gdzie oczekiwał go major z Wehrmachtu. Za nim kilku wartowników powstrzymywało rannych, którzy mogli chodzić, przed próbami wdarcia się na okręt. Około 50 osób chciało się tak dostać na wracający do Niemiec okręt, prosząc kamratów z Kriegsmarine, aby nie zostawiali ich tutaj.

Kapitan zameldował, że zabierze 10 rannych. Chciałby więcej, ale nie ma tyle miejsca. Major westchnął, zapytał, czy może mają jakąś amunicję. Poza bardzo niewielkim zapasem amunicji przeznaczonej dla grupy abordażowej, U-49 nie miał nic do zaoferowania położonym w oblężonym porcie strzelcom.

Gdy sanitariusze zmagali się, aby przez włazy dostarczyć krytycznie rannych do środka (próbując użyć do tego wszystkich włazów, włącznie z włazem do ładowania torped), kapitan Remus zapytał, czy może jeszcze jakoś pomóc. Major wzruszył ramionami i wskazując na armatę zapytał, czy byliby w stanie trochę ostrzelać pozycje Brytyjczyków. Klaus zapalony do tego pomysłu podszedł do 1 OW.

-Herr Kaleun. Przecież, aby ich ostrzelać musimy zbliżyć się na odległość zasięgu karabinów. To zbędne narażanie załogi
Klaus nie ustępował. Chodził po pokładzie od dziobu do rufy i wskazywał:
-Tu postawimy worki z piaskiem, tu z jakieś blachy można zrobić osłonę....
1 OW wreszcie nie wytrzymał i wskazał na fiordy naokoło.
-Herr Kaleun, ale oni nie będą strzelać z poziomu morza, a z góry. Co nie zrobimy, będziemy w zasięgu ognia. Chyba, że zbudujemy z tych worków bunkier na dziobie!
Klaus przez chwilę rozważał pomysł, ale wreszcie dał się przekonać, że to zły pomysł.
Zaczynało świtać, gdy dwóch sanitariuszy zeszło z U-Boota po dostarczeniu ostatnich rannych, jednak z nabrzeża, gdzie 5 strażników powstrzymywało tłum, ciągle słychać było krzyki:
-Kameraden! Nie zostawiajcie nas tu!
-Jestem ciężko ranny w głowę, tu nie mogą mi pomóc! Nie chcę umierać!
-Ratujcie!
Major bezskutecznie starał się zaprowadzić porządek, wreszcie podszedł do kapitana Remusa.

-Za chwilę Angole zaczną pewnie kolejny atak. Pewnie znów przylecą ich samoloty, bo na nasze nie ma co liczyć. Wypływajcie stąd, puki jeszcze można. I mam prośbę. Niech pan zamelduje w Rzeszy, co tu widział.
Pierwszy OW nie czekając na rozkaz, wysłał ludzi pod cumy, ale zachował tyle przyzwoitości, że nie kazał im odcumowywać okrętu bez rozkazu.
U-49 został przygotowany do opuszczenia zrujnowanego portu na jedno słowo kapitana.

[pingwin9314]

-Zrobię wszystko co w mojej mocy, postaram się jak najszybciej dotrzeć do Rzeszy. Jednak walka z poziomu okrętu podwodnego jest inna. Postaram się prosić, by przysłano tu jakieś wsparcie jeśli to możliwe. Żałuje że nie mogę zabrać więcej rannych, ale i tak już teraz narażam Swoich ludzi na niebezpieczeństwo. Majorze trzymam za was kciuki i mam nadzieję że obędzie się bez strat. Czas wyruszać. Żegnajcie i powodzenia. Zdjąć cumy! - obrócił się w stronę załogi - Odpływamy - spojrzał w stronę majora skinął głową i wsiadł da okręt.

Kapitan będąc na okręcie już, kiedy załoga odbijała, zszedł z mostku usiadł na koi i zaczał pisać.
,,zabraliśmy 10 najciężej rannych, więcej nie mogliśmy, już teraz okręt będzie działał wolniej ponieważ nie mamy miejsc. Sytuacja w Narviku jest tragiczna, miasto jest otoczone i atakowane non stop. Planujemy płynąć na pełnej prędkości do Niemiec, aby jak najszybciej okręt dotarł z rannymi dotarł do portu. Proszę o informacje o ruchach nieprzyjacielskiej floty, na naszej trasie, jesteśmy zagrożeni atakiem a posiadamy tylko 4 torpedy." - po napisaniu wiadomości kapitan ją zaszyfrował. Podszedł do 1 OW i powiedział: - Zaszyfrować to i podać radiooperatorowi do kolejnego zaszyfrowania.

[PL_CMDR Blue R]

U-49 dotarł do Niemiec dość szybko. Pochmurna pogoda sprzyjała mu pozwalając na ciągłe przebywanie w wynurzeniu. 26 kwietnia 1940 U-49 wrócił do Niemiec z pierwszego patrolu kapitana Remusa. Okręt zadokował do pirsu, gdzie czekały już karetki, aby zabrać rannych. Stan U-Boota też nie był najlepszy. Okręt musiał trafić do doku.

Tymczasem przed kapitanem stanęła najgorsza część patrolu.... raport, w którym dowództwo oczekiwało informacji o sukcesach (liczobowych) kapitana.

---

R09 - U-49.jpg

Plik ściągnięto 34 raz(y) 104.29 KB

[pingwin9314]

Zatopienia:
Parowiec Robet E.Lee własność Eastern SS Company, Boston wyporność 5200 ton
2 polskie niszczyciele klasy grom wyporność 2400 ton
razem zatopiono 10000 ton


Jestem za tym by niereperowań okrętu, są to lekkie uszkodzenia, a wypłynąć na dalszy patrol.

[PL_CMDR Blue R]

O ile 20% uszkodzeń to lekkie.

Okręt ma obniżoną zdolność do głębokiego zanurzenia. A im płycej, tym łatwiej go zaatakować.
To jaka decyzja kapitana? Naciskasz, aby wypłynąć ponownie? (będzie teścik, jak cuś).