POLISHSEAMEN

PL_CMDR Blue R

I nastała taka niezręczna cisza, gdy Pascal uśmiechnięty spoglądał na Kanarona.

PL_kanaron

Cieszycie się, że wracacie do Stanów?

PL_CMDR Blue R

-A pan nie, skipper? Ile to czasu nas tam nie było? Półtora roku wojny i jeszcze ten stan pogotowia na Filipinach. Dwa lata nas przecież nie było w Stanach. Przynajmniej mnie. Australia i Filipiny, to nie to samo, co stare, dobre Stany, skipper.

PL_kanaron

Pewno, że też się cieszę

PL_CMDR Blue R

I znów nastała cisza. Pascal nie wyglądał, jakby chciał podtrzymywać tą rozmowę, jednak cały czas stał zwrócony do kapitana...

PL_kanaron

Czy macie mi coś do zameldowania?

PL_CMDR Blue R

-Nic, ponadto, co przed chwilą zameldowałem, skipper. Na okręcie wszystko jest gotowe do rejsu.

PL_kanaron

Więc płyniemy

PL_CMDR Blue R

-Tak jest, skipper - odpowiedział Pascal i przekazał rozkazy bosmanowi. Zdjęto trap, zrzucono cumy i uruchomiono napęd. USS Spearfish ożył, szykując się do kolejnej drogi. Gdy przechodzili przez kanał portowy, Pascal zapytał:
-Z jaką prędkością płyniemy do Stanów, skipper?

PL_kanaron

Szybką. Nie musimy specjalnie oszczędzać na paliwie. Byleby nas nie trzeba było holować.

PL_CMDR Blue R

-Pełna, czy cała, skipper? - zapytał Pascal, po czym dodał - Paliwem martwić się nie musimy. Mamy na całej do San Francisco i to z zapasem na 1 dzień. Tylko, ewentualne awarie mogą nas wtedy spowolnić, ale i tak paliwa wystarczy.

PL_kanaron

To cała.

PL_CMDR Blue R

To był dziwny rejs. Albo Pascal uznał, że skoro zdecydowano już o jego odejściu, będzie tylko biernym członkiem, albo kryło się za tym coś innego. Dość, że w wielu nawet błahych sprawach, którymi zwykle zajmował się 1 oficer, Pascal zawsze najpierw zgłaszał się do Kanarona. Czy był to znak "nie jestem już członkiem tej załogi", czy coś innego, pozostawało bez odpowiedzi. Najgorszy był jednak fakt, że gdy wachtę obejmował Pascal, Frankie i tak musiał być w gotowości.

14 luty 1943, około 1500 mil od Pearl Harbor
Była ciemna noc, gdy głośniczek w kabinie Kanarona obudził go z drzemki. Wachtę miał teraz Pascal i Frankie planował nie spać, jednak poprzedni ciężki dzień (morze było mocno wzburzone) spowodował, że Frankie zasnął z książką.
-O co chodzi? - zapytał przez interkom, a w odpowiedzi usłyszał głos Pascala:
-Skipper. Mamy kontakt na radarze. 10 mil na północ od nas. Porusza się na zachód.

PL_kanaron

Zanurzenie. I tak za dużo nie zrobimy

PL_CMDR Blue R

Po zanurzeniu się, udało się wyraźnie uzyskać kontakt z celem. Na pewno był to okręt wojenny i to duży, zapewne w eskorcie. I nic nie wskazywało, aby mógł to być Japończyk, tak daleko od swoich wód z Pearl Harbor za plecami USS Spearfish.

PL_kanaron

Płyniemy dalej

PL_CMDR Blue R

Pogoda ich nie rozpieszczała.
15 lutego był niezwykle deszczowy. Okręt posuwał się prawie po omacku śladami holownika, prowadzącego ich do zatoki. Most Golden Gate wyłonił się nagle, niczym widmo, górując nad płynącym okrętem. Wszyscy na wachcie zadzierali głowy. Był to pierwszy, prawdziwie amerykański obiekt na amerykańskiej ziemi. Pascal uśmiechnął się, zadzierając głowę, jakby nie zwracając uwagi na zacinający deszcz.
-Nareszcie w domu! - wykrzyknął w swoim stylu.

T09_USS Spearfish.jpg

Plik ściągnięto 3 raz(y) 143.2 KB

PL_kanaron

Taak...

PL_CMDR Blue R

Niedługo później USS Spearfish został zatrzymany przy nabrzeżu bazy . Deszcz coraz bardziej zacinał, a głuche odgłosy z oddali świadczyły, że zbliża się burza. Pogoda najwyraźniej bardzo cieszyła się z ich powrotu.
Pascal zameldował, gdy położono trap:
-Skipper. Obejm.... okręt został zacumowany.
Słowa te wypowiedział, jakby jadł właśnie cytrynę.

T09_USS Spearfish_a.jpg

Plik ściągnięto 1 raz(y) 162.92 KB

PL_kanaron

Przyjąłem. Czy to był odruch bezwarunkowy, czy raczej mam rozumieć, że chcecie jeszcze objąć dowodzenie?