POLISHSEAMEN

[PL_U-96]

Swieta, swietami ale tego dnia, niestety zmarl 29 lat temu Carl DOENITZ, dowodca UBOOTWAFFE, GROSSADMIRAL KRIEGSMARINE a na koniec FUHRER III Rzeszy.

[i]








Pogrzeb DOENITZA, odznaczenie niesie Korvettenkapitan Adalber SCHNEE

[kołcz]

[i]

[kapitan]

Gdzie jest pochowany Carl DOENITZ ?

[sOnar]

khm...

Karl Dönitz...

khm...

Karl Dönitz...

[kołcz]

[kapitan]

http://www.karl-doenitz.c..._4_2009_007.htm

[sOnar]

to się nazywa strzał w dziesiątkę

to się nazywa strzał w dziesiątkę

[PL_Adm.Lütjens]

Krótka biografia najsłynniejszego admirała Kriegsmarine:

KARL DÖNITZ – (1891-1980), wielki admirał i od 1943 r. naczelny dowódca niemieckiej marynarki wojennej, desygnowany przez Hitlera na następcę, urodził się 16 września 1891 r. w Grünau pod Berlinem, w rodzinie wybitnego inżyniera.
W 1910 r. wstąpił do armii cesarskiej, trzy lata później uzyskał stopień oficerski. Na początku I wojny światowej do wojsk lotniczych marynarki, początkowo latał jako obserwator, później jako dowódca eskadry. W latach 1916-18 służył we flocie okrętów podwodnych – pływał na UC-25 i UB-68,pod koniec wojny wzięty do niewoli koło Malty, po zatopieniu przez przeciwnika jego jednostki. W 1919 r. Dönitz został inspektorem torpedowców w silnie zredukowanej marynarce niemieckiej, później służył na krążownikach (dowodził okrętem „Emden”), a 27 września 1935 r. mianowano go dowódcą Flotylli okrętów podwodnych, nowo utworzonej po jednostronnym wypowiedzeniu przez Hitlera postanowień traktatu wersalskiego. Zaprzysięgły narodowy socjalista i wielbiciel Hitlera, Dönitz w 1940 r. został wiceadmirałem (w tym samym roku otrzymał Krzyż Rycerski), a w 1942 r. admirałem, 30 stycznia 1943 r. Grossadmiarałem (Wielkim Admirałem), jak również następcą admirała Ericha Raedera na stanowisku naczelnego dowódcy marynarki wojennej. W kwietniu 1943 r. odznaczony Krzyżem Rycerskim z Dębowymi Liśćmi, a 30 stycznia 1944 r. jego wierność sprawie narodowego socjalizmu została nagrodzona prestiżową Złotą Odznaką Partyjną.
Jako dowódca okrętów podwodnych Dönitz odegrał podczas II wojny światowej istotną rolę, wykazując się wybitnymi zdolnościami strategicznymi w bitwie o Atlantyk przeciwko sojuszniczej flocie zaopatrzeniowej. Okręty podwodne prawdopodobnie w większym stopniu niż jakakolwiek inna broń miały przyczynić się do zwycięstwa Niemiec, zatapiając około 15.000.000 tonażu jednostek alianckich i niemal całkowicie dezorganizując brytyjskie szlaki zaopatrzeniowe. Dönitz był twórca koncepcji „wilczych stad”, w której okręty podwodne czyhały na alianckie konwoje grupami. Z początkiem 1943 r. miał do dyspozycji 212 bojowych okrętów podwodnych oraz dalszych 181, na których prowadzono szkolenie, Stale namawiał Hitlera i Raedera, aby nie szczędzili kosztów na rozbudowę niemieckiej floty podwodnej, lecz po wynalazku radaru zaczęła ona ponosić tak wielkie straty, że niemieckie linie produkcyjne nie nadążały z odtwarzaniem stanu posiadania. W swoim testamencie Hitler wyznaczył Dönitza następcą jako prezydenta Rzeszy i naczelnego dowódcę sił zbrojnych.
Wielki admirał powołał „tymczasowy rząd Rzeszy” w miejscowości Flensburg-Mürwik, na północy Szlezwiku-Holsztyna przy granicy duńskiej i próbował wynegocjować rozejm z aliantami na Zachodzie. 1 maja 1945 r. wystąpił w radiu z oświadczeniem, że jego najważniejszym zadaniem jest „ocalić Niemcy przed zniszczeniem zbliżającego się wroga bolszewickiego. Tylko w tym celu kontynuujemy walkę zbrojną. O ile i jak długo osiągnięcie tego celu będą nam utrudniać Brytyjczycy i Amerykanie, będziemy zmuszeni dalej prowadzić walkę obronną także przeciwko nim”. W rzeczywistości Dönitz wiedział, że Niemcy nie są już w stanie prowadzić skutecznej obrony. Jego propozycja zakończenia wojny na Zachodzie przy jednoczesnym kontynuowaniu walki z Rosjanami została odrzucona. Kadłubowy rząd Dönitza zakończył działalność 23 maja 1945 r., kiedy nowy szef państwa został aresztowany przez Brytyjczyków. Ku wielkiemu zdziwieniu Dönitza 1 października 1946 r. Międzynarodowy Trybunał Norymberski skazał go na 10 lat więzienia za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko pokojowi. Admirał Dönitz wyszedł z berlińskiego więzienia Spandau po odbyciu całego wyroku. Napisał pamiętniki „Moje urozmaicone życie” oraz „Dziesięć lat i dwadzieścia dni”.
Zmarł na serce 24 grudnia 1980 r. w Aumühle koło Hamburga w wieku 89 lat.


„Dönitz był znakomitym dowódcą floty podwodnej i wizjonerem, który potrafił dostrzec, jakie znaczenie może przypaść okrętom podwodnym w czasie wojny. Rzadko występował publicznie, potrafił jednak zarazić swoim entuzjazmem wiele osób i zdobyć szacunek marynarzy. Wprowadzone przez niego nowe rozwiązania taktyczne, zwłaszcza koncepcja „wilczych stad”, przyjęta została w marynarkach wojennych niemal wszystkich państw świata. Rozwój okrętów podwodnych o napędzie nuklearnym i wyposażonych w broń jądrową sprawił, iż wiele koncepcji Dönitza straciło aktualność. Niemniej profesjonalizm niemieckiej floty podwodnej nadal w znacznej mierze pozostaje wzorem dla wszystkich flot podwodnych na świecie”

Awanse:

01.04.1910 r. – Seekadett,
15.04.1911 r. – Fähnrich zur See,
27.09.1913 r. – Leutnant zur See,
22.03.1916 r. – Oberleutnant zur See,
10.01.1921 r. – Kapitänleutnant,
01.11.1928 r. – Korvettenkapitän,
01.10.1933 r. – Fregattenkapitän,
01.10.1935 r. – Kapitän zur See,
28.01.1939 r. – Kommodore,
01.10.1939 r. – Konteradmiral,
01.09.1940 r. – Vizeadmiral,
14.03.1942 r. – Admiral,
30.01.1943 r. – Grossadmiral.

Odznaczenia:
LIŚCIE DĘBOWE DO KRZYŻA RYCERSKIEGO – 6.04.1943 r.,
KRZYŻ RYCERSKI ŻELAZNEGO KRZYŻA – 21.04.1940 r.,
U-Bootkriegsabzeichen – 27.02.1940 r.,
KLAMRA 1939 DO KRZYŻA ŻELAZNEGO I KLASY 1914 – 20.12.1939 r.,
KLAMRA 1939 DO KRZYŻA ŻELAZNEGO II KLASY 1914 – 18.09.1939 r.,
KRZYŻ ŻELAZNY I KLASY – 5.05.1916 r.,
KRZYŻ ŻELAZNY II KLASY – 7.11.1914 r.,
ZŁOTA ODZNAKA PARTYJNA – 30.01.1944 r.

[kołcz]

mamy wszytsko na wiki

[PL_Adm.Lütjens]

Witam.

Ci z Wikipedii też biorą skądś te rzeczy.
Kiedyś miałem z kolegami dwie strony - na których było zamieszczonych ok. 1000 biografii.
Pewnego dnia jeden z głównych "wikipedystów" zapytał się: czy mogą korzystać z artykułów na naszych stronach - więc pozwoliliśmy.

P.S.
Niestety nasze strony były na płatnych serwerach. Brak czasu spowodował, że artykuły przestały być zamieszczane - co doprowadziło do zamknięcia stron.
Stronę o WP odwiedziło ponad 3.500.000 ludzi natomiast stronę o KRIEGSMARINE - 175.000
W życiu nie liczyliśmy na takie ilości odwiedzin

Pozdrawiam serdecznie - Adm. Lütjens

[PL_U-96]

[i]

[PL_U-96]

35 lat minelo

i

[PL_U-96]

36 lat temu.....

[i]