POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Pogoda zaczęła się poprawiać, co jeszcze mocniej denerwowało kapitana. Niedługo lotnictwo mogło mieć dobre warunki obserwacyjne, a aż się prosiło, aby tu wysłać samolot. Minęło ponad 40 minut, a nie nadeszło potwierdzenie załadowania torpedy. Kapitan znów zszedł wściekły do przedziału torpedowego. Wolna torpeda wisiała na suwnicy, którą załoganci przesuwali do wyrzutni numer 2, kładąc na jej powierzchnię warstwę smaru. Podoficer zobaczywszy kapitana zameldował:
-Torpeda wchodzi w jedynkę z pewnym oporem, Herr Kaleun. Przekładamy ją do dwójki. Obawiam się jednak, że i ta nie jest w pełni sprawna. Kapitanie, jeżeli dostanę kilka godzin mogę to dokładnie sprawdzić, ale wówczas torpeda będzie gotowa do wystrzelenia dopiero w nocy.

[pingwin9314]

Atakujemy tylną torpedą, średnia odległość. Po wystrzeleniu torpedy zanurzyć się na 100 metrów.

[PL_CMDR Blue R]

Tylna torpeda z sykiem opuściła wyrzutnię, zdradzając swój bieg śladem spienionej wody. Chwilę po wyjściu z wyrzutni rozpoczęła skręcanie na nowy kurs i pomknęła prosto ku celowi. U-Boot w tym czasie oddalał się od miejsca wystrzelenia. Za kilka minut eskortowce na pewno przybędą ku nim, podążając za śladem torowym torpedy. Wszystko wskazywało, że kolejność będzie taka:
-Trafienie
-Zatonięcie celu
-Przybycie eskortowców do miejsca wystrzelenia torpedy

Z planu zgodziła się tylko ostatnia rzecz. Nie nastąpiła żadna eksplozja, za to jeden ze slupów przypłynął w pobliże miejsca wystrzelenia torpedy i rozpoczął kręcić się, zapewne szukając zanurzonego U-boota. U-49 w tym czasie znajdował się kilka mil od niego, bezpiecznie wystawiając z wody tylko kiosk. Uszkodzony frachtowiec odbił na północ, ustawiając się rufą do U-49, jednak zwrot wykonał za późno, aby mógł to być unik. Według stopera statek zaczął skręcać minutę po czasie po którym powinno nastąpić uderzenie. Kapitan zdawał się aż gotować ze złości, gdy eskortowiec odpłynął po nieodnalezieniu celu, a załoga na rufie wprowadzała ostatnią rufową torpedę do wyrzutni. W tym czasie na przedzie jeden z najszczuplejszych marynarzy starał się wcisnąć do wyrzutni numer 2, aby sprawdzić jej stan, podczas gdy ostatnia niezaładowana dziobowa torpeda wciąż wisiała na suwnicy.

[pingwin9314]

-Dobra spróbujmy z ostatnią torpeda, jak nie damy rady odpuścimy, cholera, straciliśmy cały arsenał na 6000 BRT... ale bynajmniej przez następny miesiąc nie będziemy się denerwować że mogliśmy tyle zatopić... - Kapitan walnął pięścią o stolik, lekki trzask rozniósł się po okręcie. - Niech ich diabli strzelą.

[PL_CMDR Blue R]

5....4.....3.... ŁOMOT
Torpeda z impetem wbiła się w kadłub parowca, eksplodując niczym fajerwerk. Szczątki okrętu poleciały we wszystkie strony, świadcząc, że powstała ogromna dziura w parowcu. Eskortowce natychmiast rzuciły się jak oszalałe na okolice, szukając U-49. Kapitan wolał nie kusić losu i polecił zanurzyć okręt głębiej.

Mineło pół godziny od ataku, a uparty parowiec nie chciał zatonąć. Jednak co dobre, jego silnik padł, gdy torpeda wbiła się do kotłowni. Jeżeli nawet na powierzchni został kadłub, kapitan mógł go dobić, gdy tylko eskorta odpłynie. Ta jednak kręciła się cały czas po okolicy. Hydroakustyk meldował zmiany ich położenia. Przeczesywali okolicę bardzo dokładnie. Nagle zameldował:
-Zbliżają się do nas...
-Cisza na okręcie! - zarządził kapitan. Wkrótce odgłosy azdyku zaczęły głucho odbijać się od kadłuba U-Boota. Eskortowce kręciły się we wszystkie strony, starając się odnaleźć ukrytego wilka
-Znają się na rzeczy - szepnął pierwszy - Wiedzą, że teraz nie umkniemy daleko, to szukają kawałek po kawałku.

Nagle po 10 minutach stało się najgorsze. Seria azdyku stała się głośniejsza i powtarzająca się z większą częstotliwością. Namierzyli ich.
-Bomby głębinowe w wodzie - zameldował hydroakustyk. Kapitan zdecydował się na unik. Kilka sekund później okrętem rzucało we wszystkie strony, gdy bomby padały wszędzie dookoła U-Boota. Kapitan miał wrażenie, że pływają w gotującym się wrzątku, a pierwszy przestał liczyć eksplozje. Nagle potężny huk dobiegł od strony mostku, a przez właz do centrali zaczęła wpadać spieniona woda potężnym wodospadem.
-PĘKNIĘCIE KADŁUBA! - krzyknął cienkim sopranem spanikowany pierwszy - SZASOWAĆ BALASTY!!
Kapitan pobladł. Z każda sekunda kolejne porcje wody wlewały się do wnętrza U-Boota niepowstrzymywanym strumieniem, zmniejszając zdolność jednostki do pływania, U-Boot zaczął zmierzać ku głębinie. Sekunda trwała wieczność podczas której kapitan widział swoje szkolenie w marynarce, pierwszy rejs U-Bootem, przyjaciół, dom... Życie przeleciało mu przed oczami, a wszyscy poruszali się na U-Boocie jak w smole. Nawet woda zdawała się wlewać bardzo powoli. Wtedy zorientował się, że pierwszy oficer rzuca się ku zaworom balastów, aby wyrzucić okręt na powierzchnię.

[pingwin9314]

Czyli albo niewola albo śmierć? -pomyślał kapitan. Nie mamy wyboru chyba...
- Próbujcie chociaż trochę wypłynąć tak byśmy mogli uciec tym angolom, maszynownia uruchomić disle pełna moc! ja tylko możecie zamontować z powrotem właz by wytrzymał zanurzenie na peryskopową uciekamy! Radio wysłać sygnał SOS z pozycją gdy tylko wypłyniemy.

Radioreporter rzucił się do radia i zaczął szybko pisać w czasie gdy pierwszy pociągną za uchwyt.

[PL_CMDR Blue R]

Syk powietrza pod ciśnieniem ponad 20 atmosfer był słyszalny na całym okręcie, gdy powietrze wypychało wodę ze zbiorników, a wskazówka cały czas szła na dół. 150... 160... 170... Nagle odbiła i zaczęła iść w górę. Drugi oficer nie bacząc na zużycie energii i hałas przystąpił do włączania pompy, aby zyskać na czasie. Woda na pokładzie cały czas się podnosiła, ale wskazówka szła ku górze.

Był 16:15, gdy kapitan Condor jako pierwszy zobaczył wyskakujący ze spienionej wody okręt. Poprawił fajkę w ustach i ze złośliwym uśmiechem wycedził przez usta:
-Już nie ucieknie nam!

Gdy tylko U-Boot przebił powierzchnię, woda natychmiast przestała wpadać do środka. Kapitan rzucił się do włazu, z trudem poruszając się w wodzie wypełniającej centralę, spojrzał w górę i pobladł zupełnie. W miejscu, gdzie powinien być właz, widać było chmury na niebie. Nagle U-Bootem zaczęły wstrząsać odgłosy, jakby uderzeń kamieniami. Ale nikt nie obrzucał U-Boota kamieniami, za to eskortowiec otworzył ogień z karabinów maszynowych. Silnik diesla z kaszlem obudził się do życia, gdy ze świstem nad U-Bootem przeleciał pocisk z działa, a radio zaczęło wysyłać informację o pozycji i ataku. Byli teraz idealnym celem. Z myśliwego stali się osaczoną zwierzyną.

[pingwin9314]

- Potrzebuję mechaników i silnych gości, musimy zamontować z powrotem właz i to jak najszybciej !!! inaczej na nic to wynurzenie krzyknął kapitan, a reszta szukać włazu w tej wodzie ! Zanurzyć się tak by wystawał sam mostek.

[PL_CMDR Blue R]

Pierwszy wypadł na mostek i odkrzyknął:
-Właz jest obo... - jego odpowiedź utonęła w charkocie, gdy pocisk z karabinu trafił go w pierś. Oficer zwalił się z nóg na oczach kapitana i mechanika, który jako drugi wspinał się po drabince.
-OPUŚCIĆ OKRĘT! - krzyknął drugi, zanim kapitan zdążył coś powiedzieć. mechanik czym prędzej wyskoczył z włazu i rzucił się szukać osłony, wśród rykoszetujących pocisków. Załoga momentalnie rzuciła się w kierunku włazu. Zanim kapitan miał choć szansę zareagować, z obu stron do centrali zaczęły zmierzać ciemne kształty członków załogi. Tylko nawigator zachował jeszcze zimną krew i szybko chwytając za tajne dokumenty, rzucił je na wodę zalewającą centralę*. Kapitan wiedział, że zaraz tłum go stratuje, gdy jego wzrok spadł na wiszący w centrali pistolet maszynowy, którego nigdy nie użyli jeszcze bojowo.

*najtajniejsze dokumenty były pisane na papierze ulegającym zniszczeniu w kontakcie z wodą morską.

[pingwin9314]

Kapitan skoczył po karabin i krzyknął by inni także brali broń wyskoczył po drabince przy kucnął i zaczął strzelać do napastników.
Próbujcie zamocować ten cholerny właz inaczej wszyscy zginiemy! - Krzyknął między seriami. - Dawać amunicje! Heil Hitler p...... Brytole. Za Ojczyznę!

[PL_CMDR Blue R]

Wtedy też zorientował się, że jest chyba jedynym, który stara się stawić opór, obok matrosa który chwyciwszy za działko 20mm, starał się zamontować na nim magazynek. Reszta załogi gdy tylko opuszczała właz, natychmiast rzucała się wody, a eskortowiec, strzelając ze wszystkich broni zbliżał się do nich od rufy. Spojrzał na drabinkę po której wspinali się członkowie załogi i krzykną do nich, odrzucając pusty magazynek:
-DAWAĆ AMUNICJĘ!!
Był to jego ostatni rozkaz, jaki wydał w życiu, zanim seria z karabinu maszynowego odrzuciła matrosa od działka i wraz z kapitanem przecięła kilkunastoma kulami. Remus upadł na podłogę kiosku i przez chwilę widział tylko niebo. Ciemne, zachmurzone niebo. Nagle wstrząs zrzucił go z mostka. Lecąc ku wodzie za burtą zobaczył kątem oka dziób eskortowca, wbijający się taranem w kadłub U-49. Całość rozpływała się w nicość, tak, że Klaus nawet nie wiedział, że jego ciało wpadło do lodowatych wód Atlantyku, gdzie nie czekało na niego już nic...

[pingwin9314]

[Requiescat In Pace]



pech miałem teraz jak majama ale on przeżył;/