POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Minęła godzina marszu na powierzchni, gdy rozpoczął się ruch w eterze. U-251 zgubił konwój, a i U-437 po ataku był długo obrzucany bombami głębinowymi i stracił kontakt z konwojem. Oba U-Booty pytały innych o kontakt z konwojem. W tym czasie z pokładu U-374 można było zaobserwować tylko słońce powoli zachodzące za horyzontem i kilka chmurek.

[PL_UnnAmmEdd]

Gonimy ich dalej. Możemy zlokalizować mniej więcej namiar konwoju przez hydrofon.

[PL_CMDR Blue R]

(Znaczy zanurzenie?)

[PL_UnnAmmEdd]

Dopóki ich nie usłyszymy, czyli raczej tak

[PL_CMDR Blue R]

-Kręcisz tą korbą i nic z tego nie wynika - rzucił po pół godzinie uwagę drugi oficer, spoglądając na funkelmaata.
-To nie jest takie proste, panie poruczniku. Czasami słychać, czasami nie. Muszę znaleźć ten moment, gdy będzie słychać - powiedział, zakładając ponownie słuchawki.
-Daj mu spokój, Wolf - zganił go pierwszy - Chłopak robi co może. Chyba, że uważasz, że zrobisz to lepiej?
Drugi bez słowa wrócił do uzupełniania dziennika. Nagle funkel przycisnął słuchawki do uszu i wyszeptał, jakby to była jakaś tajemnica:
-Śruba... chyba eskortowiec... Bardzo słabo.
Wszyscy spojrzeli na wskazówkę. 170. Praktycznie na południe.

[PL_UnnAmmEdd]

-Mamy 50% szans, że nam się powiedzie. Kurs na te śruby.

[PL_CMDR Blue R]

Było po 23:00, a U-Boot Heinricha wciąż nie nawiązał kontaktu z wrogiem. Wachta wytężała wzrok, ale nie było widać nic, oprócz ciemności.

[PL_UnnAmmEdd]

Naprawdę nic nie słychać? Trudno, wracamy do patrolowania poprzednich akwenów. Wyślijcie wiadomość, że zgubiłem konwój.

[PL_CMDR Blue R]

Pierwsze promienie brzasku oświetliły ocean, otaczający U-374, ukazując też gromadzące się na horyzoncie chmury. Pogoda najwyraźniej zaczynała się psuć. Jednak nie one zainteresowały uwagę mata obserwującego prawy trawers. Zatrzymał on lornetkę na punkcie, gdzie wydawało mu się, że coś widział. Po chwili znów dostrzegł niewielką kreseczkę na horyzoncie. Przypatrywał się jej przez chwilę, po czym zameldował:
-Kontakt, panie poruczniku. Chyba to niszczyciel.
Drugi oficer, dowodzący wachtą spojrzał w tym kierunku i również zgodził się, że coś znaleźli:
-Wezwijcie kapitana - polecił matowi, a sam spoglądał w tym kierunku.

[PL_UnnAmmEdd]

Zanurzenie peryskopowe, podpłyniemy na blisko do nich. Proszę o zidentyfikowanie jednostki.

[PL_CMDR Blue R]

Po zanurzeniu na głębokość peryskopową i wystawieniu szkła peryskopu stało się to, czego najbardziej nie lubili kapitanowie. W peryskopie nie było widać małego patyczka na horyzoncie. Przez kilkanaście minut kapitan liczył, że zaraz się cel pojawi, albo będzie na tyle blisko, że hydrofon wyłapie bez problemu ich echo, ale okazało się to mrzonką. Coraz częściej kapitan miał wrażenie, że cel pojawi się z boku i zauważy peryskop. Teraz pojawiły się dwie opcje: Zanurzyć okręt głębiej, aby hydrofon mógł lepiej wychwycić echa lub wynurzyć jednostkę.

[PL_UnnAmmEdd]

Wynurzamy się.

[PL_CMDR Blue R]

Po wynurzeniu wachta długo wytężała wzrok w poszukiwaniu celu. Po dwóch minutach drugi oficer wskazał trochę na prawo od poprzedniej pozycji.
-Tam jest!
Cel najwyraźniej oddalał się.

[PL_UnnAmmEdd]

No trudno, kontynuujemy patrol.

[PL_CMDR Blue R]

Znaczy wracasz do sektorów, które wcześniej patrolowałeś?

[PL_UnnAmmEdd]

Tak, nic tu po mnie.

[PL_CMDR Blue R]

.......
....

okej....



================================================
Gdy U-374 oddalił się, kapitan zauważonego niszczyciela odebrał meldunek o przywróceniu pary dla prawej śruby, uszkodzeniu powstałym wskutek zbyt bliskiej eksplozji bomby głębinowej. Spojrzał w kierunku, gdzie skierowana była jednostka. Na horyzoncie, ledwo dostrzegalne stąd, gdzie byli, widniały dymy oddalającego się konwoju.
-Straciliśmy za dużo czasu panowie - powiedział - Miejmy nadzieję, że zgubiliśmy szkopów, inaczej następna noc będzie jeszcze cięższa.

=========================
Tak. Zanurzenie lub zbliżenie = (a raczej równałoby się) odnalezieniem konwoju.

---

R08 - U-374.jpg

Plik ściągnięto 13 raz(y) 109.31 KB

[PL_CMDR Blue R]

Była 10:30, gdy odkodowano podwójnie zakodowaną wiadomość. Szyfr oficerski zwykle oznaczał coś ważnego. I tak było też tym razem.
U-574 kapitana von Kanarona nadawał, że konwój płynący z Sidney do Liverpoopu ma zebrać marudera na pozycji AK6987 o godzinie 16:00.

U-374 znajdował się obecnie prawie 4 godziny od tej pozycji.

[PL_UnnAmmEdd]

Płyniemy na prawdopodobne miejsce przechwycenia konwoju. Wysłać wiadomość, że podejmujemy pościg.

[PL_CMDR Blue R]

15:42.
-Kontakt, Herr Kaleun! Okręt wojenny. Chyba niszczyciel. Zbliża się! - zameldował pierwszy oficer wskazując na prawą burtę, gdzie na tle chmur widać było cienki jak włos słupek.