POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Niedługo po nadaniu tej wiadomości, pierwszy oficer zameldował:
-Panie kontradmirale. Jeden z niszczycieli Hunt przesłał informację, że dwa z czterech niszczycieli Hunt, jeżeli nie odejdą teraz, to nie będą mieć już wystarczająco paliwa na rejs do Rosji. Proszą o sprawdzenie, jak z pozostałą dwójką. Za pozwoleniem pana kontradmirała, proszę o pozwolenie na skontaktowanie się z rufowymi niszczycielami.

[PL_Cmd_Jacek]

Udzielam zgody. Proszę o meldunek, jak tylko będziecie mieli wszystkie informacje.

[PL_CMDR Blue R]

-Panie kontradmirale. Sztab Home Fleet potwierdza odebranie meldunku i akceptują pozostawienie niszczycieli! - zameldował marynarz otrzymaną wiadomość radiową, gdy z mostka do środka wszedł pierwszy oficer i pod nosem mruknął:
-Cholerna mgła... - po czym poprawił postawę i zameldował:
-Sir. Kolejny niszczyciel ma za mało paliwa na powrót do Rosji z konwojem już teraz, a kolejny może dopłynąć, osuszając zbiornik paliwa do zera. Tylko dwa niszczyciele Hunt są zdolne do eskortowania konwoju PQ i posiadają rezerwę na pościg za U-Bootami, ale muszą odejść natychmiast.

[PL_Cmd_Jacek]

Dobrze, w takim razie zostają wszystkie z nami. W tej mgle wszystko się jeszcze może zdarzyć.

[PL_CMDR Blue R]

Decyzja okazała się słuszna, gdy popołudniem mgła ustąpiła i jeden z U-Bootów przystąpił do ataku z głębokości peryskopowej. Okręt kierował się wprost na Sheffielda i został wykryty właśnie przez Hunta, którego Jack musiałby odesłać. Dwa Hunty przystąpiły do okładania bombami miejsca, gdzie zniknął U-Boot i powoli pozostały z tyłu, aż wreszcie po zgubieniu kontaktu zaprzestały pogoni.
Zbliżała się kolejna noc, a co gorsza zapowiadała się bardzo pogodnie...

[PL_Cmd_Jacek]

Uff, znowu było blisko. To była dobra decyzja, by pozostawić te dwa niszczyciele. Wyślijcie podziękowania to dowódcy niszczyciela, które wykrył podchodzący okręt podwodny.

[PL_CMDR Blue R]

Noc minęła bez kontaktu z wrogiem, a na dodatek tuż przed świtem pojawiły się amerykańskie Cataliny z Islandii, biorąc pod opiekę konwój. Wkrótce wkryły idące za konwojem U-Booty i sądząc po ilości zrzucanych bomb, skutecznie je odpędziły, zwłaszcza, że gdy wstało słońce, w pobliżu konwoju nie wykrywano żadnego U-Boota. Konwój QP najwyraźniej właśnie skończył swoją drogę przez mękę i to nie tracąc ani jednego frachtowca!
Ale był to też dzień rozstania, dzień w którym Sheffield powinien opuścić konwój...

[PL_Cmd_Jacek]

Weszliśmy w zasięg lotnictwa z Islandii. Zatem możemy się odłączyć. Ponieważ Huntom nie starczy paliwa by skutecznie dogonić i bronić konwój PQ, nadaj do bazy:

Konwój QP bezpieczny pod osłoną lotnictwa z Islandii. Sheffield wraz z uszkodzonym niszczycielem odłącza się i płynie pełną prędkością do Scapa Flow. Hunty nie mają wystarczająco dużo paliwa by dotrzeć do Rosji. Proponuję by eskortowały krążownik w drodze do bazy. Proszę o potwierdzenie.

Wysłać.

[PL_CMDR Blue R]

Wkrótce odebrano potwierdzenie odbioru wiadomości, ale potwierdzenie propozycji nie nadchodziło. Wreszcie o godzinie, o której Jack ustalił, że krążownik odłączy się, otrzymano lakoniczną wiadomości:

Cytat:

Rozkazy pozostają bez zmian. Niszczyciele Hunt zostają z konwojem. Sheffield i jeden niszczyciel (uszkodzony) wracają do Scapa Flow

[PL_Cmd_Jacek]

No to wracamy sami. Pewnie się dowództwo wścieka o te Hunty, ale wykonywałem tylko rozkazy:

Cytat:

Wiceadmirał Kanaron polecał, aby konwoje QP i PQ minęły się w pewnej odległości, co oznaczało, że ich konwój dalej będzie się ślizgał po krawędzi paku. Druga część rozkazu nakazywała przesłanie z konwoju prowadzonego przez Jack'a dwóch niszczycieli (Hunt) "w najlepszym stanie" do konwoju PQ, gdy minie zagrożenie ze strony U-Bootów.

Niestety zagrożenie, potwierdzone atakami i udaną interwencją Huntów, nie minęło, gdy mijaliśmy się z PQ.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy sztorm się skończył i widoczność poprawiła się, przed zbliżającym się do Orkadów Sheffieldem ukazały się dwa zespoły: TF3 i TF6, zmierzające do wejścia do portu z niewielką prędkością. Chcąc nie chcąc, Sheffield musiał zająć miejsce za zespołami. W świetle zachodzącego słońca dostrzeżono uszkodzony krążownik liniowy Renown, który z przechyleniem około 30 stopni, płynął w środku zespołu.

Nocą holowniki i trałowce zaczęły wprowadzać kolejno okręty na miejsca cumowania. Sheffield został skierowany do nabrzeża, gdzie już czekali uzbrojeni strażnicy.
-Prawie jak w Rosji, panie kontradmirale - powiedział kapitan okrętu, gdy położono trap. Momentalnie wkroczył na pokład kapitan wojsk lądowych i salutując przekazał kopertę z rozkazem.

Zgodnie z wytycznymi wydanymi przez pierwszego lorda morskiego, nikt nie mógł opuścić jednostki do zakończenia wyładunku stu skrzyń "szprotów w oleju", który rozpocznie się o poranku. Dalej znajdowały się szczegóły techniczne rozładunku, oficer nadzorujący i inne sprawy czysto formalne.

[PL_Cmd_Jacek]

Ok, w takim razie czekamy na wyładunek.

[PL_CMDR Blue R]

Kłopoty zaczęły się około południa, gdy wyniesiono ostatnie skrzynie z ładowni. Kapitan wojsk lądowych wszedł na mostek, ale nie zameldował, że okręt jest rozładowany i już odchodzą, tylko raczej pojawił się w roli nadgorliwego policjanta, żądającego informacji, gdzie są pozostałe 2 skrzynie. Informacja o ładunku mówi o 100 skrzyniach, natomiast na okręcie znajdowało się ich tylko 98.
-Panie admirale. Skrzynie ze złotem nie rozpływają się w powietrzu, ani nie rozpuszczają w wodzie. Brakuje 200 kilogramów złota.

[PL_Cmd_Jacek]

Panie Kapitanie, proszę mi nie robić koło pióra. Jasno napisałem, że nie dostaliśmy pełnego ładunku. Nie ma i już. Możecie przetrząsnąć cały statek. Rosjanie załadowali dokładnie tyle ile zostało wyładowane.

[PL_CMDR Blue R]

-Panie admirale. Pan do dzienników pokładowych i raportów może wpisać, co chce i kiedy chce. Na liście ładunku, dołączonym do skrzyń pisze 100 razy sto kilogramów. Mamy tylko 98 razy. Rosjanie przesłali wiadomość, że 10 ton złota załadowano na wasz okręt i nagle teraz w Wielkiej Brytanii ma się okazać, że jest go mniej? Przecież Rosjanie teraz powiedzą, że to tutaj je ukradziono. I co teraz chce pan zrobić? Podpisze pan dokument, że było 200 kilogramów mniej i uda się do Rosji, aby wyjaśnili sprawę? Ja mam załadować 10 ton złota i je zawieść do.... znaczy to już jest tajne, gdzie.

Jak nie znajdziemy ani grama złota, będzie pan musiał złożyć pisemne oświadczenie, że załadowano tylko 98 skrzyń i wziąć odpowiedzialność, za to, co się stało. Podpisze pan takie oświadczenie?

[PL_Cmd_Jacek]

Oczywiście, że złożę pisemne oświadczenie. W dzienniku działań bojowych jest zapisane ile zostało skrzyń wprowadzonych na statek oraz że próbowaliśmy się skontaktować z bazą bezskutecznie.

Nie mam sobie nic do zarzucenia. Od momentu załadowania, ładunek był strzeżony przez wartowników.

Czy ma pan coś jeszcze do mnie ? Jak nie to żegnam, chciałbym w końcu zejść na ląd.

[PL_CMDR Blue R]

-Panie admirale. Moje rozkazy są jasne. Nikt nie może zejść na ląd, do puki cały ładunek będzie w ciężarówkach. Jak tylko napisze pan oświadczenie i moi ludzie skończą przeszukiwać okręt, będzie pan mógł zejść na ląd.

W tej chwili na mostek wszedł jeden z żołnierzy i zameldował:
-Przepraszam, że przeszkadzam, ale w kabinie kapitańskiej dzwoni telefon.

Ponieważ kabinę zajmował Jack oznaczało to, że dzwoni ktoś do niego. Jack rzucił tylko, aby kapitan zaczekał chwilę i poszedł do kabiny. Podnosząc słuchawkę, usłyszał głos adiutanta Kanarona, który pytał, czy może rozmawiać z kontradmirałem Hallidayem.

[PL_Cmd_Jacek]

Słucham, o co chodzi ?

[PL_CMDR Blue R]

Kolejna osoba chciała jednak od Jacka to samo. Informację o tych dwóch zaginionych skrzyniach. Kłopoty z nimi trwały jeszcze około trzech godzin, po których (i zabraniu oświadczenia) ciężarówki ze "szprotami" odjechały.

Gdy tylko Jack zszedł na ląd, zbliżył się do niego komandor Hawkins, jego "zastępca" w zespole Task Force 4.
-Sir, cholernie miło pana znów widzieć. Nie chcieli mnie do pana dopuścić - tu spojrzał na znajdujący się za Jackiem okrętem - Widzę Sir, że ostatni okręt naszego zespołu, także pójdzie do stoczni... Więc, Sir. Jesteśmy czasowo zostawieni na lądzie.

[PL_Cmd_Jacek]

Jakoś Niemcy, upodobali sobie ataki na jednostki na których przebywam. Nic. Trudno. Stoczniowcy wyklepią, pospawają i odmalują. Znowu będzie można pójść na wroga.