POLISHSEAMEN

[PL_Cmd_Jacek]

W takim razie nie pozostaje nam nic innego, jak tylko wycofać się i mimo wszystko spróbować ich wyprzedzić za dnia na powierzchni poza zasięgiem wzroku.

[PL_CMDR Blue R]

XO lekko się skrzywił, ale nie bez sprzeciwu przystąpił do wydawania rozkazów i kreślenia nowego kursu, przy którym narzekał pod nosem na "brakujące kilka węzłów"
"Ja ze swojej strony nie mogę zagwarantować możliwości sprawnej pogoni" - zdawał się odbijać echem głos inżyniera.
Plan zakładał obejście wroga szerokim kołem i zajęcie nowej pozycji do ataku około 10:00... ale jak wszystkie plany, nie był w stanie wziąć pod uwagę wszystkiego.
Ledwo wystawiono peryskopy, gdy trzeci oficer prowadzący obserwacje na drugim peryskopie wykrzyknął:
-Wodnosamolot! Blisko!

[PL_Cmd_Jacek]

Zanurzenie !!!. Operator radaru się musi wytłumaczyć.

[PL_CMDR Blue R]

Cytat:

Ledwo wystawiono peryskopy, gdy

A głowica radaru jest podnoszona z peryskopami (gdyż okręt i tak jest na peryskopowej).

Dalej ma się tłumaczyć?

Czy chodzi ci, że przy wschodzącym słońcu okręt odszedł w zanurzeniu? (bo chyba nie chciałeś oddalać się od wroga wynurzony i "ścigać ze słońcem"?) Bo jak tak, to cofam ostatni post i turuję, czy dostrzegą was o poranku, zanim się oddalicie.

[PL_Cmd_Jacek]

Miałem na myśli odejście na powierzchni, poza granice widoczności. Dlatego się zdziwiłem. Ale ok zostaw.

Zanurzamy okręt i tyle. Widocznie zasnąłem na stanowisku i nie zauważyłem, że chłopaki się skitrały .

[PL_CMDR Blue R]

[aha, dobra, moja wina. Będę pisał wyraźniej o sytuacji, jak się zmienia zanurzenie (też widzę, że nie najlepiej napisałem]

Okręt poszedł dość szybko w kierunku dna, ciągnięty zarówno przez silniki, jak i zbiorniki. Obserwator z samolotu musiał ich nie dostrzec (co o poranku nie było niczym niezwykłym), gdyż nie było słychać żadnych jego działań. Gdy okręt został wytrymowany XO zameldował:
-Okręt wytrymowany, skipper. Ten samolot w eskorcie konwoju trochę komplikuje nasze plany. Jak będzie wisiał nad konwojem, to podejście na powierzchni może być problematyczne.

[PL_Cmd_Jacek]

W takim razie spróbujemy nie zgubić pod wodą konwoju. Poczekamy około godziny idąc równolegle do konwoju (w zanurzeniu), po czym sprawdzimy otoczenie (radar i peryskop).

Jak będzie czysto to wynurzenie i ścigamy konwój.

Celem jest by za dnia nie stracić kontaktu (na hydro z konwojem). Zaś dopiero w nocy próbować wyprzedzić i zaatakować.

Jeśli pojawi się samolot, to zanurzenie i powtarzamy procedurę.

[PL_CMDR Blue R]

Z każdą godziną konwój oddalał się coraz bardziej, a każde wystawienie peryskopu i radaru kończyło się wykryciem samolotu, na szczęście już nie tak blisko jak za pierwszym razem. Za każdym razem samolot był dalej, co świadczyło, że trzyma się okolic konwoju i nie ma pojęcia, gdzie znajduje się okręt podwodny.

Przy pościgu największy problem stanowiła jednak energia. Elektryk co jakiś czas schodził pod podłogę i mierzył gęstość elektrolitu, szacując pozostałą energię*. Już w południe okręt musiał zwolnić o jeden węzeł, a o 14 o kolejny. Około 16 zaczęły się kłopoty. Nie dość, że energia w akumulatorach zaczynała się kończyć i wkrótce należało postawić jeden silnik spalinowy na ładowanie (co jeszcze bardziej ograniczyłoby prędkość w położeniu nawodnym), to jeszcze po wyjściu na peryskopową radar wykrył samolot w odległości 10 mil, a po zanurzeniu hydro przez długi czas wsłuchiwał się w morze, po czym zameldował:
-Kontakt jest bardzo słaby. Lada moment go utracimy, skipper.


[wyjścia:
"Trudno. Powierzchnia i ryzykujemy kontakt z samolotem."
"Trudno. Zostajemy w zanurzeniu i możliwe, że nie odzyskamy kontaktu z konwojem"


*Prąd nie spada tak liniowo jak w SH. Najpierw idzie stale, a potem gwałtownie leci w dół. Tak więc dokładne sprawdzanie odbywało się innymi metodami, niż mierniki

[PL_Cmd_Jacek]

Trudno. Zostajemy w zanurzeniu i możliwe, że nie odzyskamy kontaktu z konwojem.

[PL_CMDR Blue R]

-Australijscy piloci mogliby czasem nad Nową Gwineę przylecieć i zestrzelić kilku żółtków - mruknął XO i wrócił do swoich obowiązków. O 18:00 jeszcze wykryto samolot, a o 19:00 radar milczał. USS Gar został wynurzony i z pełną prędkością (11 węzłów przy ładowaniu akumulatorów) ruszył w kierunku w którym spodziewano się wroga. I tu pojawił się pierwszy problem. Przez cały dzień opuścili już sektor, który patrolowali i pojawiło się pytanie, czy wróg skręcił na wschód zaraz przy wybrzeżu, czy obawiając się min szedł na głębszych wodach (bo raczej założenie, że zawrócili lub popłynęli do Australii nie wchodziło w grę). XO powiedział:
-Moim zdaniem idą bliżej wybrzeża. Bliskość płycizn zapewni im przewagę nad nami, mogąc wzmocnić ochronę od strony głębszych wód, a uszkodzone statki mogą ratować się sztrandowaniem.

[PL_Cmd_Jacek]

Idziemy na głębsze wody. Szanse są równe i tu i tu. A więc wolę mieć sporo wody pod kilem w przypadku niebezpieczeństwa.

[PL_CMDR Blue R]

Noc mijała pełna nerwowego oczekiwania. Dzień był wystarczająco nerwowy, a ciągłe oczekiwanie w nocy nie pomagało. Wyglądało na to, że wróg popłynął inną drogą, gdy około 23:30, podczas zanurzenia, hydroakustyk zameldował:
-Szybko obracające się śruby, skipper. Namiar 40. Dość daleko. - po czym dodał - Ale nie słyszę nic więcej.
-Namiar 40? - XO odezwał się, jakby nie dowierzał załogantowi - Przecież to na południe od nas.
-Przykro mnie, panie poruczniku, ale tylko to słyszę i na pewno na namiarze 40.

[PL_Cmd_Jacek]

Poczekajmy chwilę. Eskortowiec ? Patrolowiec ? Trałler ?

[PL_CMDR Blue R]

Po kilku minutach hydro zameldował:
-To chyba jakaś grupa bojowa. Przemieszcza się ku zachodowi. Poruszają się szybko. To na pewno nie konwój.

[PL_Cmd_Jacek]

Spróbujmy przechwycić. Może się nam poszczęści.

[PL_CMDR Blue R]

USS Gar wreszcie mógł rozwinąć 15 węzłów, gdy baterie zostały w pełni naładowane, jednak okazało się to niewystarczające. Gdy znów zanurzono się, aby ocenić położenie wroga, nowy namiar wykazał, że wróg zaczął się od nich oddalać, poruszając się z prędkością przynajmniej 20 węzłów. XO stuknął ołówkiem o mapę i rozkładając ręce powiedział:
-Są za szybcy. O ile nie zawrócą, to nam uciekli.

[PL_Cmd_Jacek]

Nic odpuszczamy. Nadaj do bazy:

Napotkano zespół bojowy. Pozycja, kurs, i prędkość. Skład nieznany. Brak możliwości ataku. USS Gar

[PL_CMDR Blue R]

-Tak jest - powiedział XO i zabrał się do wydawania rozkazów.

Świt 24 lipca zastał USS Gar 120 mil na południowy-zachód od wyznaczonej strefy patrolowej. Reszta nocy upłynęła bez żadnych kontaktów z wrogiem, a jedyną odebraną wiadomością było potwierdzenie odbioru wiadomości.
XO po śniadaniu zapytał kapitana:
-Skipper. Mieliśmy opuszczać sektor i wracać do bazy, gdyż "nic tu nie ma", a tymczasem napotkaliśmy konwój i jakąś wrogą grupę bojową. Czy będziemy w takim razie kontynuować patrol na Morzu Arafura?

[PL_Cmd_Jacek]

Na ile dni patrolu mamy jeszcze paliwa ?

[PL_CMDR Blue R]

-Na około trzy tygodnie patrolu plus rezerwa i paliwo na powrót, skipper.