Uwaga ! Uwaga !
W dniu 29 grudnia 2019 roku zmieniliśmy silnik naszego forum PoilshSeamen.
Ze względu na to że dotychczas używany silnik był przestarzały (pracował od maja 2005 roku), był pełen luk i błędów, podjęliśmy decyzję o zamknięciu tego forum i otwarciu nowego.
Stare (to) forum jest dostępne "tylko do odczytu". Nowe zaś wymaga ponownego zarejestrowania użytkownika.
Adres się nie zmienia. Dalej jest to
Wunsch obserwował zbliżające się czołgi. Czołg 313 otwierał małą kolumnę, jednak za nimi nie jechał czołg dowódcy, a czołgi 314 i 333. Hauptmann Falkenberg musiał je wysłać przodem. Ku zaskoczeniu Yannika, gdy pojazdy zatrzymały się, Falkenberg wysiadł z czołgu 313. Wunsch zbliżył się do dowódcy, który obserwował pozostałe czołgi, jakby je licząc. Gdy Wunsch podszedł, Falkenberg odezwał się:
-Gratuluję udanej bitwy. Jak widzę, straciliście tylko jeden czołg... Mnie nie poszło tak dobrze. W nocy wpadliśmy w zasadzkę ogniową, a jeszcze ten kontratak. Ledwo uszedłem, gdy rozbili mój czołg. - powiedział, zdradzając brak czołgu dowodzenia - A co u was się wydarzyło?
Wunsch złożył meldunek, podkreślając swoje uwagi oraz oceniając możliwość kontrataku, gdy tylko uzupełnią amunicję i naprawią uszkodzenia. Ku zaskoczeniu Falkenberg machnał ręką:
-Na to nie ma szans. Jesteśmy na drugorzędnym kierunku ataku.
To określenie zaskoczyło Wunscha, że musiał zapytać co ma na myśli. Falkenberg otarł pot z czoła i powiedział:
-Zaprowadźcie mnie do mapy, Leuntancie. Pokażę wam.
Gdy stali nad mapą, Falkenberg powiedział o swojej wizycie w sztabie i o ogólnej sytuacji.
-Rosjanie skierowali główne uderzenie na południe, ku Bawarii, oraz Autobahną 5 na Gießen, gdzie stacjonują Amerykanie. Oczywiście pomijając Północny Front, gdzie atakują w kierunku Zagłębia Ruhry. Nasz batalion dostał rozkazy "utrzymać pozycje". Reszta dywizji jest przesuwana w kierunku Bawarii. Tam podobno jest jeszcze gorzej. Amerykanie koncentrują swoje wysyłki na zatrzymaniu Rosjan pod Eisenbach, gdzie wróg koncentruje swoje natarcie.
Hauptmann ciągnął:
-Próbowałem dowiedzieć się coś o uzupełnieniu strat, ale na razie na to nie mamy co liczyć. "Musicie walczyć z tym, co mamy".
-A czołgi z rezerwy, Herr Falkenberg? - zapytał Wunsch, który choć wiedział, że są to starsze Leopardy, wolał je od braku czołgów.
-Nie wiem, co dowództwo planuje, ale major Tröger powiedział, że "są inne plany". Wiem, że jednym z nich jest stworzenie nowej kompanii. Mam nią dowodzić.
Wunsch był zdziwiony. "Dowodzić?". Zapytał Falkenberga, co to znaczy. Hauptmann spojrzał na czołgi, westchnął i spoglądając na Wunscha, wyciągnął z kieszeni kilka dokumentów, które rozłożył:
-Major kazał przekazać to wam. Macie objąć po mnie 3 kompanię, a ja mam udać się do naszej bazy organizować nową kompanię. A tu jest coś, od czego powinienem zacząć - powiedział podając jeden z rozkazów - Gratuluję, Herr Oberleutnant.
Wunsch spojrzał na rozkaz. Był to rozkaz przejęcia kompanii przez niego oraz rozkaz awansowania Wunscha do stanowiska Oberleutnanta. Ten drugi był datowany jednak na 13 maja.
-Nie zdążyli go dostarczyć przed wybuchem wojny. Major uznał, że są teraz ważniejsze sprawy. A skoro przejmujecie kompanię, to postanowił to też narobić.
Hauptmann Falkenberg pomógł Wunschowi zorientować się w stanie, zwłaszcza, jeżeli chodziło o drugą bitwę, stoczoną na południe od Eben oraz o oficerów, których Falkenberg chciał widzieć w swojej nowej kompanii.
W tej chwili sytuacja wyglądała następująco (załogi zostaną uzupełnione):
Czołg dowodzenia: (brak) - Czołg Falkenberga spłonął. Trzeba w nowym czołgu zamontować lepszą radiostację. Proponowany czołg 321.
Pluton A:
311 - zniszczony
312 - poważnie uszkodzony, szacowany czas napraw 2-3 dni, Feldfebel Stumpf
313 - lekko uszkodzony, wymaga kilku godzin napraw, Unterofizzer Albrecht
314 - sprawny - Oberfeldfebel Land - Falkenberg chciałby zabrać dowódcę czołgu na dowódcę plutonu w nowej kompanii
Pluton B:
321 - sprawny, wymagana poprawa gąsienicy, co zajmie kilka godzin, Oberleutnant Wunsch
322 - sprawny, Feldfebel Ralf Goferstein
323 - sprawny, Unteroffizer Stabberger
324 - uszkodzone gąsienice, szacowany czas napraw 1 dzień, Feldfebel von Kanaron
Falkenberg zaproponował, aby "rozwiązać pluton A". Czołg 314 przenieść do plutonu C, dla Von Amelunxena, który utracił swój własny, czołg Wunscha "zamienić" w czołg dowodzenia, a czołgi 313 i 312 dołączyć do pozostałych plutonów. Awans wymagał też jeszcze jednej decyzji. Kto obejmie po Wunschu pluton B. Czy będzie to Feldfebel von Kanaron, czy Goferstein...
Ostatnio zmieniony przez PL_CMDR Blue R 8 Październik 2017, 14:40, w całości zmieniany 1 raz
pepe [Usunięty] Kommodore
#4 Wysłany: 8 Październik 2017, 14:47
Propozycja brzmiała rozsądnie i Wunsch zgodził się na przedstawione zmiany. Pozostawało tylko wyznaczyć dowódcą plutonu B.
- Zawołajcie mi tu Kanarona i Goofersteina, mam do nich pilną sprawę.
Tymczasem Yannik zajrzał w kartoteki wymienionych osób. Szczególną uwagę zwracał na życiorysy.
Ostatnio zmieniony przez pepe 8 Październik 2017, 14:48, w całości zmieniany 1 raz
Wunsch nie miał dostępu do wszystkich dokumentów (które znajdowały się w sztabie), ale Niemiecka biurokracja była na tyle rozwinięta, aby kopie najważniejszych były zawsze dostępne, a i Falkenberg wiedząc, że Wunsch będzie ich potrzebował, przywiózł je do obozu. Co prawda myślał, że głównie będzie chodziło o propozycje odznaczeń i o Feldfebla Langa, jednak i teraz się przydały.
Wunsch skończył lekturę dokumentów, gdy obaj Feldfeble przybyli. Jak różnił się ich wygląd... Widać było, że Goferstein wykorzystał chwilę przerwy, aby się choć obmyć twarz i się ogolić, podczas gdy Franz Von Kanaron wyglądał, jakby dopiero wyciągnięto go z czołgu...
Obaj Feldfeble zameldowali się przepisowo i stanęli przed Wunschem.
- Panowie, jest sprawa.. - Wunsch zrobił krótką pauzę opuszczając wzrok na katry zapisanego maszynowym drukiem papieru.
- Jeden z was otrzymał przydział do dowodzenia plutonem. Pismo przyszło z góry od tych gryzipiórków, którzy to znają się na wojnie tylko w teorii. Z tego powodu nie zgadzam się z zawartą tam decyzją.
Wunsch podniósł papier na wysokość oczu, druga ręką zaś w charakterystyczny sposób "strzelił" posrebrzanym "ronsonem" wydobywając z niego spokojny płomień. Chwilę później przyłożył zapalniczkę do karty papieru (tylko Wunsch wiedział, że jest to akurat zaszłomiesięczne podanie o przydział maszynek do golenia) i ogień leniwie objął dokument.
Schował ronsona, płomienie powoli pożerały tak powszedni w tych czasach twór z celulozy. Wyciągnął cygaro i odpalił od płonacego dokumentu.
- I powiem wam panowie, że za cholerę się z tym nie zgadzam - Podniósł wzrok i kolejno spojrzał im prosto w oczy.
- powiedzcie mi teraz, czy się myliłem, czy może gryzipiórki ze sztabu miały rację. Dlatego po kolei: Dlaczego Ralfie Gooferstein chcecie zostać dowódcą plutonu "B"
- i to samo pytanie:
Dlaczego Franku Kanarononie chcecie zostać dowódcą plutonu "B"
Yannik podał im czyste karty i ołówki.
Widzę was tu za 10 minut! Odmaszerować!
Resztki tlącego się papieru powolnym lotem osiadły na ziemi.
Ostatnio zmieniony przez PL_CMDR Blue R 10 Październik 2017, 16:21, w całości zmieniany 1 raz
pepe [Usunięty] Kommodore
#8 Wysłany: 10 Październik 2017, 19:45
Wunsch spojrzał na oddane karty po czym przeczytał je pomrukując do siebie coś jakby "i nigdy się nie dowiesz" oraz "też nie widzę"...
Słowa pośpiesznie przelane na papier budowały (w myślach często używał zawodowej nomenklatury) silny, potężny wręcz fundament dla rosnącej pogardy wobec członków swojego zespołu. Wiedział, że tacy ludzie nigdy do niczego w życiu nie dochodzili, czy w cywilu czy też wojsku. Zazwyczaj żenili się z mniej urodziwymi kobietami tylko po ty, by pozorem potrzeby rodziny nie odstawać od innych. Jeśli już jakimś trafem los się do nich uśmiechał, nie potrafili tego odpowiednio wykorzystać. Woleli prowadzić nudne życie gdzieś na przedmieściach, pilnując by sąsiedzi nie dowiedzieli się o romansie ich żony z listonoszem. Dewiza "nie wychylaj się" kształtowała nie tylko relacje społeczne lecz także znacząco wpływała na ducha walki. Tacy żołnierze co wieczór dziękowali Bogu za "brak wojny na świecie" a kiedy niespodziewanie przychodziła godzina W - ich świat załamywał się na tyle, że nie byli zdolni do niczego więcej poza służalczym wykonywaniem każdego rozkazu. "Nie wychylaj się" wyjątkowo mierziło każdą synapsę Yannika Wunscha.
- cóż...
Yannik zgiął w pół otrzymane przed chwilą kartki papieru, po czym zaplótł ręce za sobą, wypinając przy tym pierś i podnosząc wyżej głowę.
- Jak juz wspomniałem wcześniej "gryzipiórki" ze sztabu całkowicie spartolili robotę. Przekazali mi w korespondencji, że mam wybrać dowódcę plutonu "B" sugerując jednocześnie Feldfebela Ralfa Gofersteina i Franza von Kanarona. Jak zapewne sami panowie wiecie, trafność propozycji przypomina świnkę morską: ani świnka ani morska. - w tym czasie zamienił trzymane za sobą karty papieru tak, by stojący przed nim czołgiści nie mogli tego zauważyć.
- Proszę - podał im otrzymane wcześniej arkusze - możecie już iść.
Zawołać mi tu "nową" z czołgu 333. Dopilnujcie, żeby otrzymała wszystkie potrzebne rzeczy by zostać dowódcą plutonu "C". Ja idę w tym czasie wypisać nominację. - zwrócił się do stojącego obok posłańca (chyba jest tu ktoś taki?). Słyszałem, że miała dobre wyniki na szkółce.
- Herr Oberleutnant, czy przypadkiem dowódcą plutonu "C" nie jest Oberfeldfebel Rudolf von Amelunxen?
- A racja. To przesuniemy go na dowódcę plutonu "B". "Rudi" pokazał, że potrafi dobrze działać w krytycznych sytuacjach. Przydzielenie mu dowódców Kanarona i Gofersteina niejako samo przez się stwarza taką sytuację - uśmiechnął się szelmowsko.
Posłaniec trzasnął obcasami i wyszedł. Wunsch dopełniał w tym czasie formalności.
Ostatnio zmieniony przez pepe 10 Październik 2017, 19:55, w całości zmieniany 1 raz
Kilka minut później Feldfebel Anne Bonny zameldowała się u Wunscha:
-Herr Leutnant - powiedziała, zapewne nie wiedząc jeszcze o awansie - Dowódca czołgu 3-3-3, Feldfebel Anne Bonny, melduje się na rozkaz!
- usiądźcie - zwrócił się w sformalizowanej, powszechnie stosowanej formie, której sam nie cierpiał.
- Zostajecie dowódcą plutonu "C" w miejsce Oberfeldfebela Rudolfa von Amelunxena.
Odwrócił wzrok od siedzącej naprzeciw kobiety.
- To była ta dobra wiadomość, teraz kolej na gorszą.
Mówił nie patrząc na nią.
- W naszej dywizji jeszcze się nie zdarzyło, żeby to kobieta dowodziła plutonem. Ba! Chyba w całej Armii nie było precedensu. Stąd ciąży na was olbrzymie brzemię. Jak zapewne wiecie wśród wielu oficerów i wyższych stopni panuje przekonanie, że kobiety sie do tej roboty nie nadają...
Co ja tam mówię - z pewnością spotkaliście sie z tym już w czasie szkółki. - popatrzył na jej twarz, robiąc krótką pauzę. Czekał aż niezręczna cisza spowoduje choćby nikłe drgnienie najmniejszego mięśnia twarzy. Miał wtedy przerwać i mówić dalej ale nic z tego. Żadna oznaka zmieszania lub chęci zabrania głosu nie nastąpiła. Zaczął mówić dalej.
- Dlatego też będziecie zapewne oceniani nie tylko przez sztabowców ale i każdego oficera wojsk pancernych w całych Niemczech Zachodnich a być może i w NATO.
Tu zrobił znacznie krótszą przerwę, pozwalającą odgasić zapalone wczesniej cygaro.
- I muszę wam powiedzieć, że nie jestem z tych co to trzymają kciuki na szczęście lub krzyżują palce na skuchę. Po prostu uważam, że należy dać szansę. Tyle, że czy ją wykorzystacie to juz nie tylko wasza sprawa. Sukces lub porażka zapewne wpłynie na decyzję czy kobieta w wojsku, moze być czyms wiecej niz kucharką jakby to chcieli widziec inni. Ja nie jestem z "tych" co tak myślą. Wybrałem was dlatego, że juz na szkółce i w trakcie całego szkolenia a także późniejszej służby dowiedliście, że macie ambicję, że sie nie poddajecie i potraficie złapać srokę za ogon kiedy znajdzie się w zasięgu ramion. Takiego żołnierza sam potrzebuję i stąd ten przydział. - dał znać, że zakończył główną część przemówienia.
Niech ta rozmowa zostanie między nami. Gratuluję przydziału, jeśli macie jakieś pytania to jest najlepsza okazja, żeby je zadać.
Ostatnio zmieniony przez pepe 10 Październik 2017, 21:33, w całości zmieniany 1 raz
- Herr Leutnant z mojej strony pragnę zapewnić, że dołożę wszelkich starań aby wypełnić powierzone mi zadania. - odpowiedziała Anne, aaraz potem bez chwili zawahania zapytała, ku zaskoczeniu Wunscha: -Czy są jakieś wieści o mojej rodzinie?
Wunsch spojrzał na dokument Anne, który leżał przed nim. Miejsce zamieszkania: Berlin Zachodni.
Anne widząc zaskoczenie Wunscha nie okazała żadnej emocji, tylko z kamienna twarzą zapytała:
-Czy są jeszcze jakieś rozkazy, czy mogę się odmeldować, Herr Leutnant?
- Jeszcze nie teraz. Sam zostałem postawiony w podobnej sytuacji, mój awans choć spodziewany (tutaj nieznacznie podniósł z dumy głowę) jeszcze przed rozpoczęciem działań wojennych nie doszedł na czas. Stąd nie otrzymałem wszystkich informacji ze sztabu ani też uprawnień w ich otrzymywaniu. Musi minąć parę chwil zanim maszyna biurokracji nastawi się na nowy tryb działania.
Otworzył pudełko cygar, w którym pozostały ledwie 3 sztuki i podsunął w kierunku dowódcy plutonu "C".
- Osobiście uważam, że z punktu widzenia strategicznego sytuacja w Berlinie może być co najmniej trudna. Tym razem utworzenie mostu powietrznego na poprzednią skalę będzie niewykonalne. Sowieci z pewnością już dziś całkowicie odcięli wszelkie drogi od stolicy, w tym powietrzne. Najważniejszym pytaniem jakie należy sobie zadać jest: co z tym fantem zamierzają zrobić Jankesi? Nie od dziś wiadomo, że to właśnie ich siły stanowią większość stacjonujących w Berlinie.
Popatrzył w oczy Oberfeldfebel [dobry dałem stopień?] Bonny i nachylił sie w jej kierunku nad biurkiem.
- To dla was największy wyznacznik tego co może stać się z bliskimi. Amerykanie są znani z tego, że zbyt szybko nie odpuszczaja i raczej nie zostawiaja swoich na pastwę losu. Jeśli jednak wycofają się w ten czy inny sposób z Berlina, co nie jest wcale pozbawione logiki, sytuacja może być nieciekawa. Dlatego proponuję skupić się na "tu i teraz" bo macie w cholerę pracy przed sobą a ja obiecuję, że jak się czegoś dowiem to niezwłocznie przekażę. - ostatniego co powiedział nie był całkiem pewien. czasem bardzo złe informacje lepiej serwować w odpowiednim czasie.
- Z mojej strony to juz wszystko, możecie się oddalić Frau Oberfeldfebel Bonny
Ostatnio zmieniony przez pepe 11 Październik 2017, 18:21, w całości zmieniany 1 raz
Już wkrótce Wunsch wpadł w dodatkową pracę. Każdy rozkaz i meldunek musiał otrzymać priorytet.... I samo widzi-misie Wunscha nie było dobrym pomysłem, gdyby zatrzymał przekaz pilnych wiadomości od innych jednostek "wysoce priorytetową wiadomością, że potrzebują papieru toaletowego". Wiadomość o zgłoszeniu Feldfebel Anne Bonny do awansu czekała na wysłanie około 5 godzin.
Wreszcie otrzymano rozkazy, które znów nie mówiły nic nowego. Kompania miała być gotowa w pogotowiu bojowym. Istniały dwa miejsca, gdzie mogła zostać wysłana. Znów pod Wittburg
Lub też w przypadku przełamania w Amerykańskim sektorze pod Fuldę lub Eisenbach
Napływające z frontu wiadomości nie były najlepsze. Rosjanie dokonali wyłomu w kierunku Norymbergii i ich wojska ruszyły w kierunku Bawarii. Ze świata też dochodziły niepokojące wiadomości. Wynikało z nich, że Rosjanie dokonali amfibijnego desantu na Szwecję. Dobrą wiadomością był fakt, że rząd USA wreszcie oficjalnie potwierdził, że NATO znalazło się w stanie wojny z Paktem Warszawskim. Coś, co Wunsch wiedział już od kilku dni. Drugą dobrą wiadomością były specjalne filtry na radio, które dowództwo kazało zamontować, aby "zmniejszyć siłę oddziaływania brzęczących pszczół". Od razu po tym jakby łączność radiowa się poprawiła, choć do ideału było wciąż daleko.
Kłopotliwa sytuacja pod Eisenbach także została opanowana, gdy Amerykanie kontratakiem odrzucili Rosjan pod samo miasto. Wtedy też zaczęły krążyć jakieś plotki o "dziwnej masakrze pod Eisenbach" i miejscu, do którego Amerykanie nikogo nie wpuszczają. Wunsch nie lubił takich niesprawdzonych informacji, jednak zastanowiło go, czy nie użyto tam broni chemicznej lub biologicznej, czego od początku się obawiał, a co (ku zaskoczeniu) nie sprawdziło się.
Późno w nocy z 16 na 17 maja nadeszły nowe rozkazy. Sowieci z Wittburga zaatakowali w kierunku Menu. Kompania miała zostać przygotowana do natychmiastowego kontrataku, jeżeli Rosjanom uda się przełamać pozycje lub wprowadzą do walki dużą liczbę czołgów.
Wunsch zebrał swoją kompanię i był gotów do wyruszenia w każdej chwili. Odgłosy bitwy były bardzo wyraźne i w każdej chwili Wunsch spodziewał się wprowadzenia do walki. Jednak około 2:00 walki ucichły, a wkrótce otrzymano nowe rozkazy.
Rosjanom udało się wypchnąć Panzergrenadierwów na skraj Talen i ci prawie wysadzili mosty, gdy Rosjanie wycofali się, najwyraźniej nie mając możliwości dalszego ataku.
3 kompania 174 pułku Panzerów i 1 kompania 171 pułku Panzergrenadierów miały dokonać kontrataku, celem odrzucenia Rosjan od Wittburga, a może nawet od Eben. Coś, co Wunsch cały czas uważał, że był w stanie zrobić już pierwszej nocy wojny. Dowództwo nakazało Wunschowi raz z dowódcą Panzergrenadierów opracować plan i odpowiedzieć, kiedy mogą ruszyć do kontrataku.
Zaraz po tej wiadomości do obozu dotarł Unimog, przywożąc dowódcę Panzergrenadierów. Leutnanta Metzgera, z którym już Wunch miał przyjemność współpracować. Metzger od razu po przepisowym powitaniu ze starszym stopniem, przedstawił sytuację pod Wittburgiem. Wynikało z niej, że siły sowieckie w okolicy Wittburga to miesasany oddział piechoty zmotoryzowanej bez pojazdów i wojsk spadochronowych, który miał przed bitwą szacowaną siłę batalionu. Jedynymi pojazdami, którymi dysponowali obrońcy było kilka dział samobieżnych ASU-85. Większy problem stanowiły rezerwy stacjonujące za Eben, które stanowił pułk pancerny, wyposażony w czołgi T-72. Pułk ten był osłabiony po ostatnich walkach, ale dalej była to znacząca siła, którą Rosjanie mogli wprowadzić do boju.
Siły Metzgera nie były już tak imponujące. Miał do dyspozycji do ataku tylko dwa plutony Panzergrenadierów i 7 Marderów, stacjonujących w Walkenburgu. Wsparcie artylerii miał zapewnić 172 pułk artylerii, ten sam, który już ich wspierał, a raz nawet ostrzelał pozycje Rudolfa von Amelunxena. Metzger podsumował:
-Herr Oberleutnant. Jeżeli moi Panzergrenadierzy wpadną do Wittburga, znacznie osłabią Rosjan, ale bez wsparcia pancernego zostaną wybici. Musielibyśmy albo wyciągnąć Rosjan w pole i tam rozjechać, albo razem z waszymi czołgami wejść do Wittburga i stoczyć walki dom po domu, jak ten plan ma się udać.
Stan Kompanii na noc z 16 na 17 maja 1985
Czołg dowodzenia: 310, sprawny Oberleutnant Yannik Wunsch
-Przydałby się przynajmniej pluton czołgów, abyśmy mogli za ich osłoną poruszać się do przodu, Herr Leutnant. Wiem, że czołgi nie powinny walczyć między budynkami, ale tego chyba tutaj nie uda nam się uniknąć. - Metzger zastanowił się, po czym odpowiedział - Możemy też zamarkować atak, aby zobaczyć jak zareagują. Może wystarczy, aby wyciągnąć w pole część jednostek wroga i zniszczyć ich "na raty". Pytanie, czy nie zauważą, że to udawany atak i ich rezerwy nie zostaną "poza polem bitwy".
Dobrze, zatem zorganizujemy pozorowany atak na Wittburg. Wraz z Panzergrenadierami pojedzie pluton "C" w składzie 3 czołgów. Proponuje by pluton "B" przemknął na wzgórza na południe od Wittburga i obserwował drogę na Eben. W razie ruchu wojsk nieprzyjaciela z jednej lub drugiej strony ma zadać mozliwie duże straty ale bez narażania własnych maszyn. To ma być działanie z zaskoczenia i odwrót. Poniewaz w zasadzie 2 plutony będą niedaleko obok siebie, postaram się osobiście reagować na sytuacje. Pan (zwrócił sie to Metzgera) poprowadzi pozorowany szturm na miasto. Prosze tylko podać jakieś szczegóły jak Pan to widzi i czego oczekuje od formacji pancernych.
Dobrze byłoby wykorzystać przewagę techniczną i dlatego powinniśmy uderzyć mozliwie najszybciej jak sie da - czyli w nocy.
Czekam na konkrety co do roli plutonu "C" operującego wraz z waszymi ludźmi.
-Osobiście początek byłby podobny. Też chciałbym, aby osłaniali nasz atak na wzgórza. Następnie byłoby dobrze, jakby piechurzy zajęli obszar lasu. Początkowo czołgi mogłyby zająć pozycje tu.. z lewej... piechota przez las, a transportery osłaniają z prawej. Rosjanie zapewne wtedy uznają, że jeszcze obok transporterów jest wasz drugi pluton i że właśnie odcinamy Wittburg. Nasz cel to tylko zepchnięcie Rosjan, o tutaj (czerwona linia). Po takim zajęciu moglibyśmy ostrzelać północną część miasteczka artylerią... choć po ostatnim ostrzale, to nie wiem, czy chcę ogień tak blisko naszych. Wasz pluton mógłby wówczas zająć wzgórze 331 . A jakby Rosjanie zaatakowali, my zajmujemy pozycje obronne, a wasz drugi pluton może dołączyć do głównych sił i rozbijamy posiłki. A po ich rozbiciu zastanowimy się, czy mamy siły, aby zająć miasteczko. Całość zależy, ile tych posiłków wyślą Rosjanie.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
Rejestracja
Zaloguj
Album
