POLISHSEAMEN

PL_kanaron

[Jedno pytanie: dostałem w głowę czy nie? Czy to całe streszczenie do mnie doszło czy raczej nie?]

PL_CMDR Blue R

(jakie streszczenie? To co piszę, dochodzi.
O't na razie nawet do końca nie wiesz, co ci jest, poza tym, że średnio ci ciało reaguje... poza głową na razie

)

PL_kanaron

No to pedałujcie szybko do brzegu

PL_CMDR Blue R

Von Kanaron powoli dochodził do siebie. Paraliż związany był z bólem, jaki promieniował od pasa i przy mocnym wysiłku Frank był w stanie nawet poruszyć nogami... I wówczas stało się jedno z najgorszych.
Świst który dosłyszał Frank przemienił się w uderzenie. Frank, mimo bólu, musiał chwycić się siodełka... I wówczas usłyszał odgłos bulgotania. Hohenstein wykrzyknął:
-NABIERAMY WODY!
A do brzegu zostało jeszcze kilkanaście metrów...

PL_kanaron

Wiaderko macie?

PL_CMDR Blue R

-Słucham?! - wykrzyknął Hohenstein, po czym niższym tonem dodał - Nie mamy!

PL_kanaron

To pedałujcie ile wlezie, a gdy już się nie będzie dało popłyniemy wpław. Daleko chyba nie mamy

A kamizelki ratunkowe macie?

PL_CMDR Blue R

-Nie? - odpowiedział zaskoczony ładowniczy

PL_kanaron

Kto wam wypożyczył rowerek bez kamizelek... No nic pedałujcie dalej ile się utrzyma

[duża ta dziura? Rowerki wodne tak łatwo nie idą pod wodę]

PL_CMDR Blue R

Jak nabierają wody do środka konstrukcji to szybciej

A dość duża. Odłamek kalibru 122mm

========================================================

(post informacyjny)

PL_kanaron

[Też zależy od wypełnienia. Jak ma styropian w środku...

Kiedyś takim płynąłem, tylko nie jestem pewien czy to było fabryczne

]

PL_CMDR Blue R

(ja pływałem raczej na dociążonej plastikowej "bańce" w kształcie łódki... Widać są różne rowery. Ten jednak tonie)

========================================================

Rower zaczął przechylać się, gdy mieli do brzegu kilka metrów. Frank jednocześnie poczuł, że zsuwa się z krzesełka. Przez ułamek sekundy nie miał nic przeciwko wiedząc, że przepłynie lub nawet przejdzie te kilka metrów... a zaraz potem uświadomił sobie o tym, że jego rany mogą mu trochę przeszkodzić.
Ostatnie co pamiętał, to jak wpada do wody, a następnie dopiero, jak podtrzymywany przez Hohensteina, leży na mokrym piasku i wypluwa wodę z płuc, podczas gdy wokół wybuchały pociski. Ładowniczy kulił się przy każdym trafieniu, jednak podtrzymywał Franka aby ten mógł pozbyć się wody, której musiał się nałykać. Wtedy też Frank dostrzegł, ze w ich stronę zbliża się jakiś ryczący, ciemny kształt, terkocząc gąsienicami...

PL_kanaron

Umiecie to zidentyfikować?

PL_CMDR Blue R

Frank musiał powtarzać to zdanie dwa razy, za pierwszym razem przerywając krztuszeniem się. Kolejny wybuch zmusił ich obu do rzucenia się na ziemię i dopiero wtedy Hohenstein odpowiedział:
-Ale kogo?
Kolejny pocisk eksplodował w pobliżu, zmuszając oboje do przylgnięcia do ziemi.

PL_kanaron

To coś na gąsienicach co się do nas zbliża

PL_CMDR Blue R

Hohenstein obrócił głowę w złym kierunku i spoglądając na lewo, przyciśnięty do ziemi wykrzyknął:
-Skąd?
W tym czasie nad głową Kanarona przeleciały ze świstem odłamki z pobliskiego trafienia.

PL_kanaron

Nie stamtąd, z drugiej strony

PL_CMDR Blue R

(skoro tak bardzo chcesz rzut na odłamki, to turlam. <turla> )

Hohenstein podniósł głowę i spojrzał w kierunku z którego zbliżała się maszyna.
-CZOŁG! CHYBA NASZ!
Szczęśliwie żaden odłamek nie śmignął w tym czasie między nimi, gdy kolejne pociski eksplodowały ciut dalej od poprzednich*

*szczęściarz

6 na kości

PL_kanaron

To się do nich czołgamy.

PL_CMDR Blue R

Każdy ruch sprawiał ból, ale szczęśliwie dla Kanarona czołg podjechał dość blisko nich. Wówczas Frank rozpoznał czołg. Był to Leopard numer 324... jego własny czołg. Frank próbował się podnieść, ale każdy ruch sprawiał ból. Hohenstein pomógł Frankowi dostać do czołgu z pomocą Feldfebla Knispela, który wyszedł na wieżę, pomimo ostrzału, aby pomóc von Kanaronowi w dostaniu się do czołgu.

Gdy po męczącej i bolesnej wspinaczce, von Kanaron wreszcie został spuszczony do wnętrza czołgu, bez sił opadł na podłogę, nie mogąc złapać tchu. Dzwoniące o kadłub odłamki były dźwiękowym świadkiem niebezpieczeństwa, przed którym chronił ich pancerz. Wreszcie i Hohenstein wskoczył do pojazdu i Knispel zamknął właz. Pomimo nadmiarowej liczby załogi i ciasnoty Von Kanaron, choć ledwo był w stanie oddychać, poczuł się wreszcie bezpieczny. Czołg tymczasem ruszył... Frank zorientował się, że nawet nie słyszał, jak Feldfebel Knispel wydawał rozkazy, choć widział, jak jego usta się poruszały... W czołgu zaczęło robić się ciemniej...

[ciąg dalszy nastąpi]