POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

http://www.polishseamen-f...opic.php?t=4197 (pierwsza część)
(...)
Kolejna noc miała okazać się decydująca. U-Booty, które zaczęły borykać się z niewielkimi rezerwami paliwa przystąpiły do ataku na konwój, którego eskorta musiała się rozdzielić. Jednak dowódca konwoju podejrzewał, że U-Booty wrócą następnej nocy i rozkazał korwetom zwolnić i płynąć do punktu spotkania, aby zużyły mniej paliwa i mogły pomóc w ochronie jeszcze przez jedną noc. Decyzja okazała się zbawienna.

Późnym popołudniem na U-69 nastąpiła awaria diesla, która zmusiła kapitana Husarza do wycofania się. U-47, na którym zaczynało brakować paliwa, również musiał się wycofać, co spowodowało, że tylko 3 U-Booty kontynuowały pościg za konwojem.

10 minut po północny, gdy konwój już opuszczał wzniesienia Rockfall, niszczyciel eskortowy HMS Hunter zauważył na powierzchni U-51 i wraz z korwetą HMS Black zmusił do zanurzenia . U-Boot wystrzelił do niszczyciela salwę torped, z których trafiła go jedna, ale zawiódł zapalnik i niszczyciel ocalał. W odwecie długo okładał U-Boota bombami głębinowymi. U-51 dopiero po kilku godzinach wyszedł na powierzchnię, ale został zbyt daleko za konwojem, aby zaatakować. Przy kończących się torpedach i brakach paliwa U-51 zawrócił do bazy. Podczas dwóch ataków zatopił tylko jeden duży parowiec, tracąc oficera wachtowego, za co czekała go reprymenda, której treść została przesłana innym kapitanom, aby powstrzymali się od podobnych, narażających okręt, ataków.

Cytat:

Jesteśmy zadowoleni z podjęcia agresywnej postawy względem konwoju i zatopienia dużego parowca. Zlecono już specjalnej komisji sprawdzenie, co mogło spowodować awarie torped. Niemniej głębokim niezadowoleniem napawa nas narażenie okrętu przez wynurzenie się w środku konwoju w świetle dnia, czego skutkiem była śmierć oficera wachtowego. Proszę pamiętać, że jako kapitan jesteś nie tylko rycerzem oceanów, ale także dowódcą, który ma prowadzić załogę do boju. Takie bezmyślne zachowanie może prowadzić do obniżenia morale, czego należy unikać.

Jako drugi zaatakował U-71 (Kapitan Arek71). Prawdopodobnie zauważywszy zbliżający się niszczyciel kapitan postanowił się zanurzyć i zaczekać aż przepłynie, aby bezpiecznie wejść do konwoju. Nie wiadomo, czy myślał, że niszczyciel go już minął, czy też po prostu go nie widział, ale dokładnie o 0:38 HMS Vimy uzyskał kontakt na hydrofonie tuż przed dziobem. Natychmiast ruszył przed siebie, taranując płynącego na niewielkim zanurzeniu U-Boota, po czym rzucił 6 bomb głębinowych, które trafiły w U-71. Po ataku na powierzchnię wypłynęły kawałki drewna oraz , jak określono w raporcie, "coś, co wyglądało na ludzkie szczątki". Nikt z załogi U-71 nie ocalał.*

Choć BdU liczyło, że atak będzie skoordynowany, osłabione stado uległo rozsypce. Kapitan U-43, który długo ścigał jednostkę, którą uznał za marudera z konwoju (statkiem okazał się neutralny grecki parowiec SS Curracao), wrócił do konwoju dopiero po 1:00 i natychmiast przystąpił do ataku. Bez problemów prześlizgnął się pomiędzy eskortą i odpalił salwę trzech torped w parowiec SS Lochgoil, który w poprzednim ataku miał dużo szczęścia. Tym razem jednak szczęście ograniczyło się do dwóch niewypałów i jednego trafienia w ładownię numer 2, która stanęła w ogniu, oświetlając najbliższą okolicę.. Statek nabrał mocnego przechyłu, ale utrzymywał się na wodzie. Kapitan Ml@d, który obserwował pożar przez peryskop, podejrzewał, że statek nie zatonie i wystrzelił do konwoju salwę torped z wyrzutni rufowych. Jedna z torped minęła cel i prawie trafiła w tankowiec ST Cardita, druga trafiła SS Lochgoil w maszynownię. Torpeda przypieczętowała los statku, który zatonął, przewróciwszy się na prawą burtę. Z czterdziestoosobowej załogi uratowano 36 osób.

U-43 wycofał się, aby przeładować torpedy i jeszcze tej nocy zaatakował konwój razem z będącym na pierwszym patrolu U-64 (kapitan Irek), który przypadkiem znalazł się w okolicy, wracając do bazy. U-64 nie miał szczęścia. Po długim bezowocnym patrolu i okazji do ataku na konwój został wykryty przez HMS Vimy i celnym ogniem zmuszony do zanurzenia. Dowódca niszczyciela wezwał na pomoc korwety HMS Blue i HMS Red, które niedługo potem uzyskały wyraźny kontakt na hydrofonie. Korweta HMS Blue rzuciła na echo salwę 4 torped, które wyrzuciły na powierzchnię rufę U-64. Okręt szybko zniknął pod wodą, a ze szczątków wyłowiono marynarza Otto Bauera, który szczęśliwie wypadł do wody. Nikogo więcej nie uratowano. Zatopienie U-Boota przyznano obu korwetom.

W tym samym czasie U-43 znów powrócił do konwoju i odpalił kolejną salwę, która zatopiła 3 statki (brytyjski tankowiec ST Pecten 4260 BRT, frachtowiec SS Bibury (2400 BRT) oraz holenderski frachtowiec SS Alwaki (2460 BRT)). Został jednak wykryty przez niszczyciel klasy V HMS Vortigern i zmuszony do zanurzenia. Na pomoc przybył niszczyciel klasy Tribal HMS Maori, lecz nie udało im się zatopić U-43. Nad ranem do obławy przyłączył się HMS Vimy, ale i jemu nie udało się odnaleźć U-Boota. U-43 bezpiecznie oddalił się i z niewielkimi uszkodzeniami rozpoczął śledzenie konwoju.

Dopiero popołudniu BdU zrozumiało, że atak jest już prowadzony tylko przez jednego U-Boota i poleciło mu przerwać kontakt z konwojem. Kapitan Ml@d patrolował jeszcze ocean przez kilka dni, po czym zawrócił do bazy, gdzie oczekiwały na niego pochwały dowództwa i odznaczenia dla załogi.

W tym miejscu kończy się pierwszy atak wilczego stada. Niemcy określili atak, jako wielki sukces nowej taktyki. Prawda była jednak inna. U-Booty zaatakowały bez koordynacji, co pozwoliło eskorcie na zatopienie dwóch z nich**, tracąc 8 statków (w tym 2 tankowce) o łącznym tonażu 42 300 BRT (nie licząc frachtowca SS Manipur z konwoju SC-1). Brytyjczycy uznali tą bitwę za wielki sukces systemu konwojowego. W raporcie uznano stratę 7 statków (nie liczony tankowiec MT Empire Heriatage, który próbowano uratować przez holowanie) z konwoju o łącznym tonażu 31 000 BRT za cenę zniszczenia 3 U-Bootów. Obie strony były w wielkim błędzie. Wilcze stado atakowało chaotycznie, co spowodowało niepotrzebne straty, podczas gdy nadzwyczaj liczna eskorta z trudem radziła sobie z oprawcami. Gdyby drugiej nocy atak był lepiej skoordynowany, straty w konwoju byłyby większe.

Atak na konwoje SC-1 i OG-40 jest jednak pierwszą z dużych bitew z konwojami, które miały przez następne lata toczyć U-Booty bazujące w nowych bazach we Francji, z Wielką Brytanią...

* W chwili śmierci kapitan Arek71 miał na koncie tylko potwierdzone uszkodzenie 1 frachtowca o tonażu 6200 BRT
**U-64 i U-71

Małe podsumowanie kampanii:
U-8 (I40-V40) U-43 (V 40-...) PL_Ml@d - 52750 BRT(9)+1 niszczyciel, 1 uszkodzony statek 6200 BRT, 1 uszkodzony krążownik pomocniczy, 93,442pkt, U-Boot War Badge, U-boat Front Clasp, Iron Cross 2nd Class
U-2 (I40-V40) PL_Zyziek_B - 23300 BRT (2)+1 uszkodzony statek 6200 BRT, 38.272 pkt, U-Boot War Badge, Iron Cross 2nd Class
+U-1 (IX39-IV40), U-21 (IV40-V40) PL_Sztanga - 11600 BRT (2)+5 niszczycieli <4 potwierdzone>+1 korweta, 1 uszkodzony statek 8200 BRT, 37.992 pkt, U-Boat War Badge
U-13 (XI39-IV40) U-69 (V40-...) PL_Husarz111 - 13450 BRT(2), 21.4512pkt, U-Boot War Bagde
U-51 (VII40-...) PL_Cobra - 8000 BRT (1), 12.8 pkt
U-47 (VII40-...) SD_Pablo107 - 1 korweta, 3pkt
+U-7 (XI39) PL_Ml@d - 7700 BRT(2), 1.232 pkt
+U-71 (VII40-...) PL_Arek71 - 1 uszkodzony statek 6200 BRT, 0.992pkt
+U-4 (V40) uac - 0 pkt
+U-64 (VIII40) PL_Irek - 0 pkt

---

2.JPG

Plik ściągnięto 2208 raz(y) 11.63 KB

6.JPG Przykro mi Ml@d, ten DD był cwańszy

Plik ściągnięto 2208 raz(y) 13.18 KB

1.JPG

Plik ściągnięto 8 raz(y) 16.13 KB

3.JPG Ml@d atakuje na powierzchni, jak przystało na wilcze stado. +1/3 nowej załogi

Plik ściągnięto 11 raz(y) 17.96 KB

4.JPG

Plik ściągnięto 10 raz(y) 20.91 KB

5.JPG C3 i alarmowe zanurzenie

Plik ściągnięto 8 raz(y) 21.04 KB

8.JPG

Plik ściągnięto 11 raz(y) 99.46 KB

9.JPG

Plik ściągnięto 9 raz(y) 101.27 KB