POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Czerwiec 1941, niedaleko Norfolk

Komandor podporucznik Jack "Szogun" Karpinsky rozglądał się na wszystkie strony, obserwując techników i inżynierów obsługujących swoje urządzenia. Gdy w 1926 roku kończył Akademię Marynarki Stanów Zjednoczonych nie myślał, że jego pierwsze, samodzielne dowództwo będzie zaczynało się od takich testów.
-Uwaga! Do uderzenia 10 sekund! - zawołał główny inżynier i chwycił się mocniej blatu. Jack także chwycił się mocniej.
USS Gar stał na głębokości peryskopowej, otoczony ładunkami wybuchowymi, które zaraz miały wybuchnąć.
-5 sekund!
Jack uśmiechnął się. W Lutym inny okręt był obrzucany bombami, które eksplodowały ponad nim. Tamci to musieli mieć pełne gacie. Jego okręt był płytko zanurzony na płytkiej wodzie.
-4!
Karpiński złapał się, że zaciska mocno ręce na oparciu fotela. Szybko rozejrzał się wokoło, jak złodziej przyłapany na gorącym uczynku.
-3!
Na szczęście nikt tego nie zauważył, jak bardzo się stresował. Poprzednie ładunki wybuchały dalej, niż te. To miała być najbliższa planowana eksplozja, jaką kiedykolwiek przeprowadzono dla próby.
-2!
"Spokojnie. Szanse na to, że okrętowi coś się stanie, są poniżej 10%" - powiedział inżynier, gdy szykowali się do próby. Spokojnie. To tylko 1 szansa na 10, że coś im się stanie, włączając w to także, że zginą.
-1!
Jack odruchowo zamknął oczy.
-Ze... - nie skończono odliczania, gdy nastąpiła ogromna eksplozja. Całym okrętem zatrzęsło i wtedy zdarzył się drugi, bliższy huk uderzającego metalu. Jack zamarł, do czasu, aż zrozumiał, że to syrena oderwała się od sufitu i spadła na ziemię.


Dwie godziny później.
-Dobra robota - pogratulował Jackowi jego dowódca - Teraz inżynierowie zaopiekują się Garem. Sprawdzą dokładnie, co uległo uszkodzeniu, a co nie... I miejmy nadzieję, że te dane w czymś nam pomogą - uśmiechnął się.
Jack z jednej strony cieszył się, że już po wszystkim, ale z drugiej czuł dziwny żal. Jego okręt był uszkadzany tylko po to, aby przeprowadzić badania. Co innego było zbierać cięgi od wroga, a co innego w taki sposób.
-Jack - powiedział dowódca - Tak jak mówiłem wcześniej, teraz możecie pojechać na przepustkę. Po powrocie poznacie się z resztą załogi i zaczniecie normalny trening - zapewnił. Była to dobra wiadomość. Norfolk było jednocześnie bardzo blisko jego rodzinnego Washingtonu D.C., ale z drugiej strony wystarczająco daleko, aby nie móc się wybrać w rodzinne strony, kiedy chciał.

[PL_Cmd_Jacek]

Nie było to przyjemne doświadczenie, a były to zaledwie testy i ćwiczenia. Ciekawe jak się muszą czuć dowódcy niemieckich ubootów.

Czas odpocząć i się zregenerować. Czy i my wkroczymy do akcji ? I przeciwko komu, skoro Naziści w zasadzie nie zapuszczają się w nasze rejony.

[PL_CMDR Blue R]

-Czas pokaże, kapitanie - powiedział dowódca - Czas pokaże.

I miał rację. The Washington Post wkrótce informował o tym, że 3 Rzesza zaatakowała Związek Radziecki. Był to zwrot akcji, którego nikt się nie spodziewał. W kolejnych dniach wieści zza oceanu wskazywały, że 3 Rzesza zaczyna skuteczny podbój ogromnego państwa. Amerykanów bardziej jednak interesowało to, że ich rząd wysłał wojska na Islandię oraz fakt ogłoszenia rejestracji wszystkich mężczyzn powyżej 21 roku życia w komisjach poborowych. Sytuacja była coraz bardziej napięta, choć tu w Stanach większość osób żyła nie zwracając uwagi na sytuację na świecie.

Poważniejszy kryzys zaczął się latem 1941, gdy Japonia wymusiła na rządzie pobitej Francji ogłoszenie Indochin Protektoratem Japonii. Odpowiedź USA była podobna do tej kwietniowej, która jednak wtedy szybko została załagodzona przez postawę Japonii. Jednak dodatkiem do zamrożenia aktywów było ogłoszenie embarga na handel ropą naftową. Jack, spalając dziennie ogromne ilości ropy podczas szkolenia załogi i wiedząc, że Japonia uzależniona jest od handlu, rozumiał świetnie, co to oznacza. Japonia została postawiona pod ścianą. I tym razem Japonia zareagowała podobnie, zabiegając o pokojowe zakończenie sporu. Wyglądało na to, że Japończycy chcą dostać szanse na wycofanie się z twarzą. Po Konferencji Atlantyckiej między prezydentem Rooseveltem i premierem Churchilem, Japonia zabiegała o podobne spotkanie. Wyglądało na to, że rząd USA jest w stanie wymusić na Japonii ustępstwa. Wtedy też dowódca wezwał Jacka do siebie i poinformował go o nowym przydziale:
-W listopadzie USS Gar planowo osiągnie gotowość bojową - powiedział komandor. Jack nie mógł doczekać się dalszej części wypowiedzi. Przydział operacyjny okrętu. W duszy miał nadzieję na jakieś egzotyczne miejsce. Pozostanie w Stanach oznaczałoby utknięcie w jednym miejscu - Z okrętów klasy T drugiej serii, w tym waszego, zostaje sformowany 62 Dywizjon Okrętów Podwodnych pod dowództwem komandora porucznika O'Leary'ego. Waszą bazą będzie Pearl Harbor na Hawajach.

[PL_Cmd_Jacek]

Wyśmienita wiadomość Sir. Kiedy mogę wyruszać ?

[PL_CMDR Blue R]

-Jak tylko okręt osiągnie gotowość operacyjną - padła odpowiedź. Szkolenie trwało, a czas mijał. W międzyczasie sytuacja na arenie międzynarodowej komplikowała się coraz mocniej. Po zaatakowaniu amerykańskiego niszczyciela przez U-Boota prezydent Roosevelt zatwierdził dopuszczenie do otwarcia ognia do okrętów Osi, które wtargną na wody Amerykańskie, a niecały miesiąc później USS Kearny został zatopiony na Atlantyku. W Stanach coraz szersze środowiska domagały się zakończenia polityki izolacjonizmu i domagały jak najszerszego włączenia USA do Europejskigo konfliktu. W tym czasie na Pacyfiku zapanował impas. Wskutek przedłużających się negocjacji premier Japonii podał się do dymisji, a nowo powołany gabinet generała Hideki Tōjō zaczynał negocjacje prawie od zera, przy zupełnie rozbieżnych podejściach do rozwiązania.
Na przełomie października i listopada 1941 trzy wydarzenia zdarzyły się prawie z dnia na dzień. Najpierw prezydent przyznał ZSRR miliard $ w ramach umowy Pożyczki i dzierżawy (Lend and Lease), następnego dnia na dno pod Islandią poszedł storpedowany przez U-Boota amerykański niszczyciel USS Reuben James, a kolejnego dnia prezydent włączył Straż Wybrzeża pod władzę Marynarki Wojennej, co stosowano tylko podczas wojny.

2 listopada komandor podporucznik Karpinsky został wezwany po raz kolejny do dowódcy w sprawie wyjścia na Pacyfik. Tym razem miał już komplet asów w rękawie. Załoga zakończyła szkolenie z wynikami lepszymi od zakładanych, a także i sam okręt sprawował się lepiej, niż zakładano. Awaryjne zanurzenie udało się wykonać w około pół minuty, co było wspaniałym wynikiem.
-Mam dobrą wiadomość. Załoga uda się teraz na przepustki, w sumie dwutygodniowe, a po powrocie okręt zostanie przygotowany do transferu na Pacyfik. Dobra robota, komandorze podporuczniku.

[PL_Cmd_Jacek]

Dziękuję.

Zaraz wydam odpowiednie dyspozycje. Po dwóch tygodniach odpoczynku, załoga będzie w pełni sił by wykonać każde powierzone nam zadanie.

[PL_CMDR Blue R]

3 grudnia 1941, Pacyfik
USS Gar wypłynął wreszcie na otwarty ocean, pokonawszy kanał Panamski. Komandor podporucznik Jack "Szogun" Karpinsky nie mógł wiedzieć, że są ostatnim okrętem podwodnym US Navy, który dotrze na Pacyfik przed wybuchem wojny. Okręt skierowano w kierunku San Francisco, gdzie miał odbyć się ostatni postój przed wyprawą do Pearl Harbor.

Był 7 grudnia 1941. USS Gar mijał powoli Meksyk. Było piękne, słoneczne popołudnie (11:00 czasu lokalnego), gdy na pomost dostarczono przechwyconą, nadaną otwartym tekstem wiadomość:

Cytat:

Atak powietrzny na Pearl Harbor X To nie są ćwiczenia XXX

[PL_Cmd_Jacek]

Pearl Harbor ??????? Co jest co się stało ???

Oficerowie do mnie !!! Zobaczcie jaką wiadomość dostaliśmy. Zwiększyć prędkość, by jak najszybciej dostać się do bazy.

[PL_CMDR Blue R]

Prędkość została zwiększona i XO zaczął szybkie przeliczenia.
-Skipper. Z tą prędkością dotrzemy do Mare Island w nocy z 9 na 10 grudnia.

[PL_Cmd_Jacek]

Załoga musi byc gotowa na wszystko. Ataku mozna się spodziewać w kazdej chwili. Wachta na mostku ! Miejcie oczy szeroko otwarte.

[PL_CMDR Blue R]

Następną wiadomością, którą odebrano na pokładzie USS Gar był rozkaz dowódcy okrętów podwodnych na Pacyfiku nakazujący rozpoczęcie nieograniczonej wojny podwodnej przeciwko Japonii. Sytuacja była poważna. Przed świtem 8 grudnia przez radio cała załoga mogła wysłuchać przemówienia prezydenta Roosevelta.
"Wczoraj 7 grudnia 1941 roku, który to dzień pozostanie w niesławie, Stany Zjednoczone zostały rozmyślnie zaatakowane przez siły powietrzne i morskie Cesarstwa Japonii"
To wydawało się nie do pomyślenia. Japonia postanowiła zacząć wojnę z całym cywilizowanym światem.

Gdy okręt dotarł do Mare Island, Jack liczył, że okręt zostanie szybko przygotowany do wyruszenia w morze. Tak się jednak nie stało. Dowództwo nakazało załodze USS Gar na przeprowadzenie ostatnich ćwiczeń przed osiągnięciem gotowości, wśród których znalazło się przeszkolenie dla kapitana oraz oficera torpedowego w tematyce nowych zapalników MarkVI. Wszystko wskazywało, że okręt dotrze do teatru działań dopiero w styczniu...

KONIEC PROLOGU